No pasado mes de novembro celebráronse as
XXII Encontros para a Normalización Lingüística organizados polo Consello da Cultura Galega. Nesta ocasión estiveron adicados á "Integración lingüística como ferramenta de cohesión social". Despois dun par de xornadas virtuais cargadas de achegas e propostas, obtivéronse unhas conclusións finais que certifican que se está a desenvolver unha mala praxe na política lingüística tamén no tratamento do acollemento lingüístico. Calquera que teña un par de ollos ou un mínimo de contacto con estes aspectos sábeo.
Como experiencia propia podo comentar varios casos de alumnos lusófonos ( un 21% do total) que como método de integración teñen a exención da materia de lingua galega, e só desa materia. No ensino regrado non hai ningún plan para a atención de alumnado estranxeiro. A solución é sempre a acción esmagadadora do poder do castelán e o seu corolario da aprendizaxe de prexuízos lingüísticos.
A realidade amosa que en Galicia non se están aplicando as
políticas necesarias para que a poboación inmigrante poida
adquirir competencias lingüísticas en galego. As carencias na planificación son evidentes no ámbito educativo,
onde a Administración establece un marco lexislativo que só
proporciona unhas directrices xenéricas [e sen planificación]
Ese traballo de planificación debe concretarse nunha oferta maior
e máis diversificada de actuacións formativas, superando o
escenario actual, basicamente limitado a uns cursos CELGA que, tal
e como están formulados, non serven para garantir o acollemento, a
integración e a cohesión social destas poboacións.
Ademais desa planificación “vertical”, cómpre tamén fomentar outra
“horizontal”, que promova a colaboración e a coordinación entre
diferentes administracións, entre departamentos da mesma
Administración, e entre administracións e entidades públicas e
privadas (ONG, asociacións de inmigrantes, profesionais,
deportivas, culturais...). Dentro do sistema educativo, ese labor
debería vertebrarse arredor do CAFI
A formación non se debe limitar a transmitir habilidades
comunicativas, senón que ten que traballar tamén sobre os
prexuízos lingüísticos presentes tanto na poboación estranxeira
coma na poboación galega.
O que coñecemos como CELGA é un sistema de avaliación, e non
un sistema de formación en lingua galega para adultos.
É o sistema de formación en lingua galega para adultos o que
presenta numerosas eivas á hora de garantir o acollemento, a
integración e a cohesión social.
Na Consellería de Educación e na Política Social e na de Turismo (á que pertence a cousa da política lingüística), seguen mirando para outro lado. Esta é a sociedade que queremos?
