Quero aplicar a miña ciencia á lingua para pintar a face do noso maior ben colectivo: o galego







luns, 31 de decembro de 2012

Carvallo Calero, a posibilidade de rectificar a historia



Vídeo documental realizado pola AS-PG con motivo do pasamento de Ricardo Carvallo Calero. Guión e locución de Francisco Rodríguez. Imaxes da entrevista con Carvallo Calero realizada por Francisco Salinas Portugal en 1988. Arquivo gráfico de A Nosa Terra. Produción: Xan Carballa Alonso. Realización Servimav.

domingo, 30 de decembro de 2012

Próspero 2013 desde o IES de Ponteceso



Hai exactamente un ano colocaba neste mesmo blogue outro vídeo-felicitación do IES de Ponteceso. Era un traballo moi ben realizado, fermosísimo. Pois volveron a facelo, e iso que é realmente difícil innovar dentro dun formato tan reducido como o de construír unha postal en vídeo para facer propósitos para unha nova etapa que agora comenza.
A mensaxe que nos envían vén cargada de bos e ben formados propósitos:
Esperanzados en seguir aumentando a relevancia dos servizos educativos no centro para participar no desenvolvemento desa sociedade máis xusta, sana e solidaria

venres, 28 de decembro de 2012

En galego tamén se fai ciencia.2



Nesta segunda edición da Comisión Interuniversitaria de Política Lingüística das univerisades galegas participan Marilar Aleixandre (didáctica das ciencias e a educación ambiental), Patricia Buján (tradutora e presidenta da IGAPTI), Belén Caride, Klara Kadlecováe(estudante Erasmus), Belén Caride Técnica do Laboratorio de Química Inorgánica, Xosé Luciano Otero (Técnico especialista do Laboratorio de Automatización Industrial),Mateo Pérez (Estudante da Escola de Enxeñaría Industrial), Casto Rivadulla (Profesor de Fisioloxía da Facultade de Ciencias da Saúde), Michael Skinner (Intérprete)e Manuel Vicente (Doctor en Ciencias Químicas. Máster en Comunicación Científica, Médica Ambiental. Director e presentador do programa Efervescencia)

xoves, 27 de decembro de 2012

#recitandocelsoemilio: desde Caldas



A convocatoria prestábase a unha creación coma ésta. Cada participante, un verso, e moitos versos, moitos participantes. Todos reivindicando a lingua galega.
Un novo vídeo da canle Aquisvideo, que xa produciu unha serie titulada 'E ti que opinas?' sobre diversas cuestións encol da lingua. Para visitar.

mércores, 26 de decembro de 2012

Gústame o galego, agora en vídeo



Velaquí a continuación da campaña da CTNL, Gústame o galego. Unha idea simple e exitosa. Desta vez en vídeo. Con varias declaracións de gusto polo uso do galego e un fotomatón cunha chea de participantes na iniciativa montada no pasado Culturgal.

martes, 25 de decembro de 2012

Bágoas na chuvia

por Carlos Baliñas Pérez, nas Voces de ProLingua:


Un topónimo non é soamente unha indicación xeográfica ou un enderezo postal.

100% CEF

Longametraxe documental que dirixe Aser Álvarez. Luís Tosar interpreta ao poeta de Celanova.

Este traballo audiovisual ve a luz xusto cando fai os 100 anos do nacemento de Celso Emilio.

O documental que ofrece a TVG, gravado en Celanova, Acevedo, Vigo, Pontevedra, Santiago, Asturias e Ourense, está baseado en máis de 50 entrevistas, colaboracións artísticas, lecturas de poemas e musicacións que axudan a debuxar un retrato contemporáneo do escritor. A complexidade e amplitude da figura de Celso Emilio é reconstruída a través de entrevistas con familiares, expertos, historiadores, literatos e amigos e conta coa participación de persoas anónimas e coñecidas que recitan, len, rapean e cantan os seus poemas.

“100% CEF” é o resultado dun intenso traballo de investigación e achega á vida e obra do poeta. Este retrato poliédrico do autor de “Onde o mundo se chama Celanova” faise a través da conversa cos seus fillos, Isabel e Luís; os seus biógrafos, Xesús Alonso Montero e Ramón Nicolás; o seu amigo e paisano, o actual presidente da RAG, Xosé Luis Méndez Ferrín; Xosé Neira Vilas, Suso de Toro ou Xosé María Álvarez Cáccamo, entre outros. Os poemas chegan pola voz de cantantes como Luís Emilio Batallán, Xiana Lastra e Mini e Mero, pero sobre todo co punk dos Labregos do Tempo dos Sputniks e co rap máis contemporáneo de Ferriman, Nuno e Fred. O documental tamén conta coa colaboración de artistas como Baldo Ramos, Francisco Leiro, Manolo Paz ou Baldomero Moreiras.

luns, 24 de decembro de 2012

De Leis e Línguas: a irracionalidade do jogo

por Celso Álvarez Cáccamo no Portal Galego da Língua:


A decisão do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia sobre os vários recursos (da Mesa pola Normalización Lingüística, da CIG e doutras entidades) contra o Decreto de Pluringüismo do governo de Feijoo, e as interpretações públicas sobre esta sentença, são muito reveladoras do papel do discurso científico sobre a língua na Galiza, e das constrições que operam sobre a sua aplicabilidade à política. Tanto o Decreto quanto a sentença situam o trabalho sociolinguístico como uma excrescência subordinada à política do partido no governo, e fazem duvidar, verdadeiramente, de que no quadro jurídico desta Galiza se possa articular jamais a racionalidade científica com a ação política.

Construindo o padrom lexical galego

por Maurício Castro, en Sermos Galiza:

A minha modesta, mas também orgulhosa, participaçom no projeto nom me impede dedicar estas linhas à promoçom entusiástica de umha novidade editorial ineludível para quem acredita na unidade e dignidade da nossa língua, que vê a luz nestes últimos dias de 2012.

#recitandoacelsemilio: 'O atraco' do forxador de versos



 #recitandocelsoemilio foi unha iniciativa da CGENDL moi ben montada e difundida. Tanto éxito tivo que ata xenerou efectos colaterais fermosísimos coma éste que peguei aquí. O forxador de versos Miguel Ángel Alonso xunto coa súa filla recitaron o 12/12/12 O atraco de Celso Emilio, un dos dous poemas inéditos que se deron a coñecer hai un ano.
Trátase dun poema de denuncia que, coincidindo co que di del Ramón Nicolás é "contemporáneo nas formas e nos contidos", un poema para hoxe:
Maus arriba e boca abaixo o pobo.
Vimos a instalar o silencio,
cero preguntas,
cero movimentos
Porque isto é un atraco

O vídeo , ademais da divulgación dun poema descoñecido de Celso Emilio, ten  outros valores engadidos:. a transmisión da lingua e o cariño posto no legado. Eu non achei na arañeira da rede nada máis bonito para o día de noiteboa.

domingo, 23 de decembro de 2012

Consenso necesario para a lingua galega

por Víctor F. Freixanes, nas poucas liñas que o xornal La Voz de Galicia edita en galego:

Ben sei que non estamos no mellor momento. Non hai máis ca ler os xornais, ou mesmo seguir a última sesión no Parlamento noso. Moitos teimarán que é unha inxenuidade. Pero hai trinta anos as cousas non estaban mellor. ¿Distintas? Conforme. Pero non mellor. Vanse cumprir tres décadas dende a aprobación por unanimidade da Lei de Normalización Lingüística (15 de xuño). Tempo haberá de volver sobre a cuestión. Hai tres semanas comentabamos nestas mesmas mareas a sentenza do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia verbo dalgúns puntos capitais do decreto de plurilingüismo co que o Goberno de Núñez Feijoo intentou reconducir a política do idioma nas escolas. Daquela rompeuse un consenso histórico, asinado polos tres partidos presentes na Cámara galega, que viña vixente dende o 83. ¿Tan difícil é pensar en recompoñer aquel acordo? ¿Alguén cre que podemos tirar algo positivo (pensando no país, non nos intereses particulares de cada grupo) seguindo por este camiño? O futuro da lingua galega non merece este tratamento, francamente.

Lingua e ensino: regreso ao pasado?

NOVA ESCOLA GALEGA pretende promover de novo a reflexión sobre o lugar do galego no ensino á luzdos últimos acontecementos e diante das decisións que se albiscan neste ámbito. éste é o documento de NEG OPINA do mes de decembro do 2012.

NEG_OPINA. Lingua e Ensino, Regreso Ao Pasado.dec2012

sábado, 22 de decembro de 2012

#recitandocelsoemilio: reivindicando a lingua



Non están os tempos para felicitacións, senón para reivindicacións. Así que neste nadal, ésta é a postal que deixamos desde o meu centro, a reivindicación da nosa lingua por medio do recitado colectivo do poema Deitado frente ao mar de Celso Emilio Ferreiro.

venres, 21 de decembro de 2012

A mancha para a que non hai deterxente

por Pilar García Negro, en Terra e Tempo:


Co permiso do meu admirado Xoán Carlos Garrido Couceiro, voume internar por vieiros próximos á psicoloxía, no tocante á consideración de moitas condutas que revela o uso / desuso da lingua de noso, da lingua galega e de como ela, a lingua, é o termómetro máis fino para medirmos a comodidade / insatisfacción verbo de ser-sentirse galega-o. Lembremos primeiro unha evidencia palmaria: se falamos-escrebemos galego (sempre, por toda a parte e para calquer función), estamos a exteriorizar:

A lingua galega e a lingua tártara

por Xosé Manuel Sánchez-Rei en Terra e Tempo:

Sirvan estas palabras como unha chamada de atención para a defesa da diversidade de linguas, que é un dos elementos que diferencia as persoas dos animais, na cal o pobo galego ten de continuar a contribuír co seu milenario idioma

Partidos, sindicatos e organizacións sociais

por Xosé González, que nos fala dunha excelente campaña, Consumogustos,  en Galicia Confidencial:


O Foro E. Peinador e a Irmandade Galega de Adegueiros veñen de presentar unha nova edición da campaña “Consumo gustos etiquetados en galego” dirixida a sensibilizar aos consumidores galegos na preferenza polas marcas que se identifican coa nosa lingua. Esta iniciativa conta co apoio dun numeroso grupo de personaxes populares das artes, letras, medios de comunicación e organizacións sociais, que están axudando a espallar a mensaxe.
Este proposta ten como fundamentos a “Carta do consumo responsable e solidario”. Sinálase nela que o sector agroalimentario galego ten demostrado estar ao máis alto nivel respecto da calidade e seguridade alimentaria dos produtos que se ofrecen no mercado, podendo competir de igual a igual con calquera outro país da nosa contorna. Neste compromiso coa calidade ten feito unha aposta decidida polo aproveitamento sostible dos recursos naturais e pola recuperación de especies, razas e variedades tradicionais adaptadas ao noso hábitat, que permiten darlle aos nosos produtos e ás nosas elaboracións unha personalidade propia, ligada ao noso clima e territorio, xa que logo, inimitable.

Enroidadas de nadal

O Concello da Coruña gastará arredor de un millón de euros na campaña do Nadal: 145.000 € nunha montaxe dun poboado lapón na honra do Papá Noel, 600.000 € no alumeado e 200.000 € na cabalgata.
Para a presentación desta campaña de nadal o Execelentísimo Concello d´A Coruña botou man dun grupo de presuntas sevillanas. Unha mensaxe nada subliminar, de renuncia da identidade galega e unha aposta paifoca por unha cultura allea. Mirando o retrato parecía que o que se estaba a presentar era o alumeado da "Feria de Abril" ou o antroido caiceño.
Porén a antroidada completa chegou estes días co inicio da campaña "couñavidad""Yo soy de merlucita del pincho, yo de capón de *Villalba" baixo a lenda  "Esta Navidad nos une a todos". Todo indica que o alcalde d´A Coruña é agora a Sra. de Palmírez.
O caso podíase tratar polo chiste, pero é ben triste. Supoño que nestes momentos hai centos de coruñeses avergoñados ata a náusea por estas zocadas do seu goberno municipal, que nin son as primeiras, nin serán as derradeiras.
Mentres se desvían enormes cantidades de cartos para cometer estes atentados contra a lingua e, en consecuencia, contra a dignidade colectiva, aqueles que manteñen iniciativas positivas e traballadas, son tratados co máis insultante dos desprezos. Estoume a referir á CGNEDL, que cun ritmo de traballo infernal leva un trimestre distribuíndo Ollos de aula, unha revista mensual para as familias do alumnado e agora vén de lanzar unha publicación dixital sobre sociolingüística para o profesorado, Letra miúda. O pago que se lles dá aos Equipos de Normalización por éstes e moitos outros esforzos é a redución nun 80% da asignación presupostaria para o seu funcionamento, adiamento da resolución desa asignación ata non finalizar o curso e redución das horas de adicación semanal dos coordinadores (pasou de 3 a 2). En definitiva, o noso goberno e o manexo dos cartos públicos, está en mans dunha zunia de pailáns mentres a intelixencia e a forza creativa está sendo maltratada.

xoves, 20 de decembro de 2012

De mitos e verdades

por Xosé Antón Laxe Martiñán, nas Voces de ProLingua:

Na pasada lexislatura nacía e espallábase o mito das potencias “ao caldeiro”. A máis absoluta certeza aseveraba que nun colexio (sen nome) explicaban (quen?) as potencias elevadas a 3, é dicir ao cubo, como elevadas “ao caldeiro”. Evidente a intencionalidade pexorativa: o obxecto do ataque era o idioma galego, non a política lingüística. Non houbo crítica, senón agresión, invectiva, censura.

No se puede

por Valentim Fagim, no Portal Galego da Língua:

Recentemente abriu em Compostela um café-restaurante de grandes dimensões. Umha das salas tem um projetor e um ecrám enorme para ver documentários ilustrativos que temperem o nosso espírito e nos fagam conectar com o nosso autêntico ser... nom, nom, é para ver futebol.
Os donos do negócio sabem que é o espaço oferecido é umha vantagem competitiva e telefonam para Canal + a fim de contratar o futebol de pagamento e, ao mesmo tempo, pedem um cartaz corporativo da empresa anunciando que no dado local se pode a ver a Liga. Pedem-no em galego e recebem por resposta três palavras.

A centralidade da lingua

por Pilar García Negro, en Sermos Galiza:

Díficil resulta atopar unha realidade social sobre a que recaian tantas asneiras como a lingua. Claro é que o fenómeno non ten nada de pecado “intelectual” e si de vulgar, por un lado, e de politizado-ideoloxizado e perverso, por outro. É lóxico que todo o mundo fale sobre a lingua ou teña unha idea dela, independentemente de coñecemento técnico-científico nengún. E é lóxico, porque ela, a lingua, é o ben universal que nos identifica como humanos, o signo inescusábel de que o somos, o instrumento de que todas e todos nos valemos na nosa vida diaria, o certificado, en fin, de que somos seres sociais e non individuos illados. Unha outra cousa é que se queira elevar este conxunto de ideas ou de composicións vulgares ao rango de verdade absoluta, máxime nunha nación como a nosa, onde a percepción sobre o idioma proprio está interferida e perturbada desde hai centos de anos, e o que se absorbeu desde a infancia non foi a dose necesaria de autoestima en termos colectivos, en termos nacionais, senón todo o contrario, a redución diglósica, a hiperlocalización, o autodesprezo, a naturalidade da súa exclusión nos dominios sociais e públicos de prestixio.

mércores, 19 de decembro de 2012

Os prexuízos de Amalia



Pensando en ti é un programa da Radio Galega que se emite nas madrugadas. O seu condutor, Alberto Freire tivo que soportar a chamada dunha oínte de Ferrol que se reproduce aquí na emisión do 17/12/2012. A actitude de Alberto Freire foi firme, coherente e sumamente correcta. A de Amailia, a súa interlocutora,  pola contra, podemos cualificala de penosa, maleducada e cargada de prexuízos.

Conviña pararse a pensar un pouco nos prexuízos que reflicten as palabras de Amalia e as razóns polas que os adquiriu.


  • "usted por educación tiene que hablar el idioma que hablo yo, porque yo vivo en Galicia pero no soy gallega"  Ésta é a dialéctica do que desde a oficialide se lle chama bilingüismo cordial. Cando se apela á amabilidade lingüística, moitas veces de moi malas maneiras, como se ve neste caso, reivindícase a aniquilación do galego baixo a preponderancia do castelán  tan pronto como se enxerga o mínimo indicio da súa presencia. Ademais esta frase introduce o debate fundamental de fondo: cales son as delimitacións entre ser galego, estar en Galicia,  e falar en galego? Identidade, territorio e lingua, velahí a cuestión.
  • "o sea que yo, por escuchar la radio gallega, ¿tengo que saber el gallego?" O galego molesta, a súa presenza é imposición. A ignorancia ao poder. O poder da ignorancia refórzase co auto-odio: "Sé francés y sé el inglés pero el gallego no me interesa"
  • "no soy de izquierdas, soy española" Todo un proxecto político.Amalia decátase perfectamente de que a dereita en Galicia renunciou ao seu carácter galego. A política ten unha dimensión educativa da maior importancia. As consecuencias da renuncia do PP á reivindicación da normalización vense ben claras no exemplo de Amalia.
  • "Cuando viene Núñez Feijóo sabe que en Ferrol hablamos castellano.... en el teatro Jofre, donde vino hablar sabe que la gente que va, muchos no sabemos gallego, no tenemos interés". Por fin se declara, con nome e apelidos, quen sustenta a política de fomento dos prexuízos. Ter un referente político ao que anclar o sistema de prexuízos, é fundamental para poder sustentalos. Feióo non se pode declarar inocente de transmitir unha mensaxe sustentadora do auto-odio. Que sentido ten, senón, que un presidente da ¨Xunta se dirixa aos ferroláns en castelán?


Abertos ao galego, tamén no nadal

Abertos ao galego é unha excelente iniciativa da Mesa pola Normalización Lingüística para promover o uso da lingua galega no ámbito empresarial.
Aqueles centros que demostran o seu compromiso co emprego do galego reciben o certificado de Abertos ao galego. Cada pouco hai novas incorporacións que poden seguirse no perfil de facebook deste proxecto.
Tamén hai un premio asociado á campaña de Abertos ao galego que foi concedido hai unha semana (11/12/12) á rede social Tuenti. A entrega do premio terá lugar hoxe en Pontevedra, no fermoso Pazo da Pedreira.
Ante a proximidade das festas de nadal desde este proxecto da Mesa queren facernos as seguintes propostas para que os agasallos que fagamos nestas festas falen coma nós:


martes, 18 de decembro de 2012

Celso Emilio Ferreiro, onte e hoxe



Documental do programa da TVG Reporteiros, adicado a Celso Emilio Ferreiro. Outra achega para celebrarmos o centenario.

A historia dunha lingua asoballada



Un impresionante documental realizado en Cangas e Santiago por Andrea Martínez. Adicado "aos que loitaron na época franquista e na transición polo noso idioma; e aos que o fan hoxe en día"
Durante moitos anos o galego estivo reprimido, atacado e marxinado; quedando asociado a xente de baixo nivel económico-social. Na transición quixeron facer coma se non pasase nada, como se falar galego xeralmente fose normal. Aquí é onde comezan os problemas de hoxe en día; bilingüismo e diglosia, dereitos e imposicións, ataques gratuitos contra a lingua. Nesta reportaxe falamos con mestres, con políticos de esquerdas e de dereitas, con estudantes, con xente da rúa e con rapaces que aínda sendo adolescentes comezan a ver o que se lles aveciña se non defenden a súa lingua.

luns, 17 de decembro de 2012

A Xunta contra o galego

por Xoán Antón Pérez-Lema, en Praza Pública:

O Presidente Feijóo e o conselleiro Vázquez veñen de desaproveitar unha excelente oportunidade para restaurar o consenso lingüístico optando polo continuísmo na súa política de exclusión do galego no ensino infantil e de minorización nas demais fases do ensino obrigatorio.

#recitandocelsoemilio: desde Forcarei



Poño aquí este vídeo porque si, porque me gosta,porque me peta e quero e dáme a gana; porque me sai de dentro, alá do fondo dunha ledicia doce que me abrangue ao ver tantos rapaces leais á súa lingua.
Tamén escollín este vídeo porque pode servirnos perfectamente para reflexionar por todo o traballo que hai detrás. Houbo que facer guións, un traballo sobre Celso Emilio, buscar localizacións, procurar voluntarios que colaboraran diante e detrás da cámara, aprender versos, entrenalos, editar o vídeo... Canto traballo e cantas horas extras, non remuneradas, de profesores e alumnos! Unha enorme demostración de amor á lingua galega, un exemplo dos moitos que xurdirán pola arañeira da rede certificando o enorme éxito da xornada #recitandocelsoemilio. Un éxito só atribuible á CGENDL e a todos os colaboradores en ducias de centros de toda Galicia.

domingo, 16 de decembro de 2012

O ano no que houbo dous Días das Letras Galegas

O  2012 debería pasar á historia por ser o ano no que houbo dous Días das Letras Galegas. O primeiro celebrouse, como todo o mundo sabe, o 17 de maio e estivo centrado arredor da figura de Valentín Paz Andrade. Así durante estes doce meses houbo congresos, conferencias, declarcións institucionais, editáronse libros,....; en fin, toda clase de actos que fixeron de Paz Andrade un dos grandes protagonistas do universo cultural galego. Pero o que quero destacar aquí hoxe é que  houbo unha segunda figura que acaparou boa parte deste universo: Celso Emilio Ferreiro. A súa traxectoria e a súa obra foron tamén obxecto de traballos, edicións, conferencias,... E,  posiblemente sen pretendelo, tivo o seu día, eis o segundo Día das Letras. Tal foi o éxito da iniciativa da Coordinadora Galega de Equipos de Normalización e Dinamización Lingüística (CGENDL), #recitandocelsoemilio do pasado 12/12/12 ás 12 do mediodía.
30.000 recitacións simultáneas do poema Deitado frente ao mar, desa reivindicación da lingua galega e, sobre todo, do seu uso non é máis que unha pequena parte do que representou esa xornada. O recitado foi a desculpa perfecta para que nos centros escolares se realizaran centos de actividades nunha data ben complicada pola carga de traballo e exames nas proximidades da primeira avaliciación do curso.
Nos vindeiros días veremos a publicación dalgunhas desas actividades e que servirán de retroalimentación nese proxecto de construción dun coñecemento e dunha identidade baixo a éxira dunha novísima CGENDL da que un se pregunta como é posible que hai pouco máis de tres anos poidésemos vivir sen ela.
A parte negativa da cuestión vén, coma sempre, da mesma beira. A Xunta non fixo ningunha aportación para celebrar o acto colectivo de recitado público do poema de Celso Emilio. Nin un chío na conta de twiter, nin unha anotación no perfil de facebook, nin unha referencia no listado de noticias da Secretaría Xeral de Política Lingüística, pois debe servir únicamente para eventos sociais como a asistencia do secretario xeral á Festa do Pan de Neda ou ao San Marcos de Lamela.  Tampouco atopamos a máis mínima mención do #recitandocelsoemilio no apartado de Equipos de Normalización. Para que están os catro coordinadores provinciais dos ENDL?
E no colmo dos colmos á Consellería de Educación non se lle pasou pola cabeza a idea de usar o Boletín Informativo que lle envia cada poucas semanas a todo o profesorado de Galicia para anunciar a iniciativa da CGENDL. O certo é que, repasando o histórico dese boletín prácticamente non hai ningúnha referencia á normalización o cal é moi indicativo do lugar que ocupa este labor dentro do seu proxecto educativo.
Visto isto último, podemos entender por qué no 2012 só houbo dous Días das Letras.

xoves, 13 de decembro de 2012

A lingua galega entre a realidade e a fantasía

Artigo publicado en Sermos Galiza:

Na Toscana do 1610 a convicción de que a Lúa era unha esfera completamente lisa como unha bóla de billar sustentábase en consideracións tales como que esa mesma Lúa era o emblema da Virxe María da que recibía precisamente eses atributos de perfección sen mácula. Pero bastaba con mirar polo telescopio que acababa de construír Galileo para ter acceso a unha Lúa cunha orografía complexa e chea de cráteres. Hoxe chega con aplicar os máis básicos instrumentos da ciencia sociolingüística para desvelar as miserias do estado da situación da lingua galega.
A principios do XVII o imaxinario colectivo estaba constituído por ideas que os avances científicos dos últimos 400 anos evidenciaron como erróneas, incluso ridículas. Nese momento histórico un cidadán cría firmemente que a Terra estaba fixa no centro do Universo ou que os círculos infernais estaban baixo o chan de Xerusalem. Este tipo de crenzas  non só eran un obstáculo ao avance científico, senón que tamén o eran para o avance social. Unha cosmoloxía xeocéntrica presentábase como o escenario máis acaído para un goberno absolutista. Da mesma maneira esas aberracións que son o decreto do plurilingüismo e a LOMCE, concordan cun modelo de goberno do que as autonomías fosen fulminadas.
O horizonte cara o que os gobernos do PP están levando a nave da lingua galega é o do gueto ou a reserva indíxena. Para facer uso social do galego non nos está quedando outra alternativa que a obxección ou a insubmisión, síntoma evidente da exclusión social á que os galegofalantes estamos sometidos.
Nos últimos 50 anos a perda de uso habitual do galego foi de 0.65 puntos porcentuais ao ano e seguramente nos últimos anos este valor incrementouse aínda máis. A transmisión interxeneracional da nosa lingua está completamente esgazada. O uso do galego entre a xuventude alcanza mínimos históricos ano tras ano. Os prexuízos, lonxe de combatérense, están sendo reforzados desde os gobernos. A Xunta nestes últimos anos adicouse sistemáticamente a reducir a presenza da nosa lingua na administración, abandonou a súa promoción no sector privado, fedellou ata  aniquilar na práctica o galego das escolas infantís, prohibiu o seu uso en amplos sectores educativos e sempre que tivo oportunidade intentou establecer unha ligazón entre a normalización e a imposición.
Como un porco bravo nunha veiga de millo, o goberno galego fozou no eido da normalización que traballosamente se foi construíndo durante os  últimos 30 anos. Como parte fundamental  dunha política programada de destrución, desde as consellerías erradicouse o termo "normalización" de todo o seu discurso e cada vez que alguén llo lembra a algún responsable do noso goberno, éste, como se lle saltara unha alarma de dentro, ponse a falar do inglés. Este tipo de reacción, desde a perspectiva dun estudoso ou dun traballador da lingua pode parecer tan estúpida como fantástica. Pero non é inocua xa que a súa repetición inxecta no  imaxinario colectivo o virus do cosmopaletismo que, unha vez neutralizados os anticorpos da normalización, pode ser fatal para o corpo social. En resumo, o goberno galego renunciou á defensa e reivindicación da lingua. A única conclusión posible é que a nosa lingua non é a súa.
A principios do século XXI a arquitectura mental dos galegos sostense sobre bases tan fantásticas como as presentes no Renacemento. A imaxinación e a propaganda das clases dirixentes deron en argallar toda unha fabulación á que se refiren unhas veces como bilingüismo harmónico, outras como bilingüismo cordial ou incluso, xa sen bilingüismos,  como equilibrio lingüístico. Todas estas denominacións agochan o que, se quixéramos ser precisos na súa descrición terminolóxica, deberiamos cualificar como racismo lingüístico. Este tipo de ideoloxía foi o que permitiu que se levaran a cabo os últimos e máis grandes ataques á lingua galega da xeira post-franquista.
O TSXG está a resolver todos os recursos que lle interpuxeron ao decreto do plurilingüismo nunha serie de sentenzas que desmontan o discurso ideolóxico sobre o que foi construído. A pesar disto seguramente a Consellería de Educación vaise enrocar na súa sectaria postura establecida no que foi coñecido como borrador do galego. A seguir, forzará o filibusterismo lexislativo para continuar explorando os límites legais do acurralamento do uso do galego no ensino. Para iso intentará convencernos de que a única alternativa é a súa vía.
Se fósemos cidadáns na Florencia da época de Galileo, quizais nos fose imposible cuestionar como fantástico que o inferno de Dante está baixo os nosos pés, pero actualmente a xeoloxía sociolingüística ofrécenos datos suficientes como para que comprendamos que o inferno hoxe fica baixo a advocación de San Caetano. A realidade debe impoñerse á fantasía, velaí o camiño.

Outro idioma

por Susana Méndez, en Sermos Galiza:

Había na miña aldea, cando eu era nena, unha señora que por nome tiña Balbanera. Eu, na miña visión de nena de 6 ou 7 anos de principios dos oitenta, que pensaba inocente e erradamente (supoño que como moit@s da miña xeración) que o galego se falaba na aldea, mais na cidade falábase castelán, opinaba naquela altura que a xente se enganaba ao chamarlle Balbanera a aquela señora, e que en realidade tería que chamarse Balbaneira, acorde co xeito de falar da aldea. Eu así me refería a ela, chamándolle Balbaneira, algo que provocaba hilaridade entre a veciñanza.

Un paraíso invisíbel

por Alfredo Ferreiro, nas Voces de ProLingua:

Recentemente fiquei impresionado cunha escena que aconteceu nunha aldea, pois tiña para min que estas situacións xa non pertencían ao presente. Reunidas varias familias por convite na casa familiar duns amigos nosos, achegouse por alí unha veciña do lugar, a quen foron presentados varios dos membros da festa. Cando a nosa Tati foi anunciada pola anfitrioa como unha amiga da Coruña, a señora mirou para ela e preguntou: “Isto todo é moi feo, verdade, nena?”

Consumogustos: 'O noso na nosa'



A presentación deste anuncio no na canle galeguizargalicia.tv infórmanos que a súa finalidade é promover o consumo responsable. Preferir produtos galegos etiquetados na nosa lingua é unha maneira de sermos galegos galeguizados. Elixir establecementos que se identifican coa nosa identidade é unha boa maneira de pedir que se respecte a nosa lingua nas relacións cos clientes. Non sexamos consumidores pasivos e promovamos a galeguización comercial. Respondamos ás propostas que nos fagan en calquera establecemento cun prego rotundo e amable á vez: “Etiquetados en galego, por favor”.
Cómpre que todos, como consumidores e empresarios, nos impliquemos nesta tarefa. Vivamos como galegos galeguizados. Pedimos ás organizacións sociais do País que se sumen a esta campaña do Foro E. Peinador (Irmandade Galega de Adegueiros), divulgando nas redes sociais este promocional. A galeguización de Galicia é posible. Se queremos...podemos.
Ademais do spot a campaña complétase cunha serie de carteis onde 17 personalidades do mundo do espectáculo e da cultura  nos fan unha invitación a sumarnos ao consumo en galego. Alba Nogueira, Amancio Prada, Antón Dobao, Antón Reixa, Clodio González, Ernesto Chao, Henrique Costas, Inma López Silva, Martín Barreiro, Morris, Xosé Manuel Piñeiro, Rosa Álvarez, Rosa Fontaíña, Rubén Riós, Suso de Toro, Uxía Senlle e Villar Janeiro participan nesta campaña de corresponsabilización do uso do galego no consumo. Cada un deles aportou, ademais da súa imaxe, un lema. Puxen aquí o de Suso de Toro porque foi o que máis me gustou: 'O noso na nosa'

mércores, 12 de decembro de 2012

O decreto de plurilingüismo, unha lea dos nacionalistas vergonzantes

por Adolfo de Abel Vilela, en Terra e Tempo:

O galego, como lingua propia de Galicia, está recoñecido como tal na Constitución e no Estatuto de Autonomía
Pois xa temos o mesmo goberno que tiñamos. Aquí non se move nada. Eu comprendo a Feijoo. Se logo de ter o peor goberno da historia da autonomía, de non facer absolutamente nada que favorecese o desenvolvemento das infraestructuras, a mingua do paro, o crecemento social, cultural e económico do país, de aplicar políticas de recortes de dereitos e servizos, os votantes e, sobre todo, a regra D¨Hondt o premian reforzando a maioría parlamentaria de 37 a 41 deputados ¿para que cambiar? Eles entenden, e así o din sen poñerse rubios, de que é o premio dos galegos o recoñecemento das súas políticas e as do señor Rajoy...

Laying rente the sea

Celso Álvarez Cáccamo recitando a súa versión trilingüe do poema de Celso Emilio Ferreiro: Laying rente the sea

Muros para o galego

Nunca faltan muros que couten a nosa lingua.
O último caso que acabo de recoller pola arañeira da rede é o do Asesor Xurídico do Concello de Muros ao que se acusa dunha actitude prepotente esixindo aos veciños que se dirixan a el en castelán.  Hai unha petición dirixida á alcaldesa de Muros na que, entre outras cousas se indica que
resulta incomprensible e a todas luces reprobable, que o asesor xurídico deste Concello, co pretexto de non entender o idioma, reclame dos veciños que se dirixan a el en castelán coma ten pasado en xuízos nos que acude en representación do Concello de Muros ou en reunións con veciños e representantes legais dos mesmos no despacho que ocupa na casa consistorial.
Dado o cargo que desempeña é evidente que o referido asesor e cargo de confianza da alcaldía, comprende e entende o galego perfectamente, polo que a súa actitude responde á idea de menosprezar e acovardar aos seus interlocutores.
Creo que a solicitude merece todo o apoio de quen entende a lingua galega como unha ventaxa e non como obxecto de desprezo e minusvaloración.

O ano em que caíram os falsos consensos

por Xosé Carlos Morel, en Praza Pública:


Após a sentença do TSJG anulando artigos centrais do decreto do Governo da Galiza contra o galego (que aparente contradição, não é?) alguns quiseram imaginar que o tempo dera marcha trás e estes quatro anos foram um pesadelo passageiro, um mal sonho do que por fim espertamos para iniciar a volta à realidade cor-de-rosa do consenso.

A lección do cuco

por Gabriel Beceiro en Praza Pública:

Teriamos que habitar unha outra cultura, saír dos estritos límites do cuarto e non habitalo como o paxaro autómata que emite un canto cada media hora. Sentíndose ameazado desde fóra, o cuco ignora que o seu mecanismo de reloxería está interiormente asentado. Como poderán os cucos libertárense uns aos outros se non é quebrando o mecanismo e andaren arredor de si? Podería semellar un conto de Hoffmann, ou máis ben un artefacto kafkiano, mais gravita como aquel outro máis próximo do Otero Pedrayo. Acho de grande interese o humor iconoclasta que encerra o talante do cuco asociado a Suíza, tanto ou máis ca o tópico do reino onde os cartos non feden (pecunia non olet). Quizais non sexa este o mellor camiño teórico. Porén, hai que festexar o papel modesto que lle conceden ao mecanismo de reloxería contra a frecuente autosuficiencia dos que pretenden agochar por decreto lei a complexidade da vida despolitizando material que é de seu gravemente político.

martes, 11 de decembro de 2012

Actualidade de Celso Emilio

por Xoán Carlos Domínguez Alberte, en Sermos Galiza:


Ao longo de 2012 asistimos a unha morea de actos culturais de diverso xorne que teñen como denominador común a reivindicación da figura de Celso Emilio Ferreiro. Isto é consecuencia de se conmemorar este ano o centenario do seu nacemento na vila de Celanova.
De cara a esta inminente fin de ano é cando máis se concentran os eventos arredor da súa figura. Entre eles salienta, sen lugar a dúbidas, “RecitandoCelsoEmilio”, consistente, como acto englobante, nunha lectura colectiva —o 12/12/12 ás 12.00—, do poema “Deitado frente ao mar”, do libro Longa noite de pedra (1962).

Diagnóstico da situación do galego no 2008



Neste vídeo trátase de ofrecer un diagnóstico da situación do galego hai catro anos. Catro anos completamente perdidos. Fala a que daquela era directora xeral de política lingüística, o escritor Rafa Villar

luns, 10 de decembro de 2012

O galego ameazado pola Lomce

por Manuel Bragado, no Faro de Vigo


Como membro dunha xeración de profesorado comprometido coa renovacion pedagóxica e a normalización da lingua e cultura galegas sinto indignación pola deriva que o Partido Popular pretende imprimir na nova reforma do sistema educativo. Seguindo de pé a pa os principios do documento "La sociedad española ante la agenda de reformas", presentado polo sociólogo José Ignacio Wert no Campus FAES de 2010, coa aprobación da Lei Orgánica de Mellora de Calidade da Educación (Lomce) o goberno de Rajoy pretende desmontar o modelo de Escola Pública acuñado na Loxse de 1990.

O potencial económico da língua

por Manuel César Vila, no Portal Galego da Língua:


Falar em valor económico ou potencial económico de uma língua resulta recente no tempo, apesar do trabalho pioneiro de Marschak (1965). Em Portugal acaba de ver a luz o livro intitulado O potencial económico da língua portuguesa. No Estado espanhol tinha saído em 2003, El valor económico de la lengua española. O primeiro abre campo nesse potencial (valor) a respeito da pesquisa espanhola, dedicando só um dos seus nove capítulos a realizar uma réplica ao estudo pioneiro de Martin Municio, baseado em métodos econométricos.
Já desde o começo, o estudo salienta a importância da língua portuguesa num mundo mais interconectado, tanto a nível de falantes (3,7% da população mundial), como de riqueza total (4%) e de dimensão geográfica (8 países a ocupar cerca de 10,8 milhões de quilómetros quadrados), constatando que num mercado cada vez mais global, o português implantou-se como língua de comunicação internacional devido a três fatores principais:

De blogues.5


Velaquí unha nova escolma recollida de varios blogues. Unha pequena restra de perlas.

Autoretrato dun mequetrefe por Anxo Lorenzo (07/10/2011), Enredando, blogue de Filipe Díez. Si xa sei que non é nada actual, pero dóuseme por repasalo estes días. E invíto a que todos os que pasen por aquí a que tamén o fagan.
Plurilingüismo, pero que clase de plurilingüismo exactamente? (15/06/2012), Asociación Irimia.
Onte: 427. O terceiro informe sobre a aplicación da Carta Europea das Linguas, (9/11/2012), por Manuel Bragado en Brétemas
Por fin, unha boa nova: o Tribunal Superior de Xustiza de Galiza (SXG) bota por terra dous dos tres eixos centrais do decreto do plurilingüismo (2010), coñecido como o decretazo contra o galego, 24/11/2012, en Marlou
A xudicialización da lingua, 25/11/2012, por Xabier Cordal en Monte Alto
dimite, Valentín, o cu non son as témporas, 28/11/2012, por X. M. Eyre en Ferradura en tránsito
Do Malo será ao Érache visto!, por Mercedes Queixas no seu blogue, recollendo un artigo seu que apareceu na edición en papel do Sermos Galiza do 30/11/2012
Wert: o golpe lento, sección linguas, 04/12/1012, por Xabier Cordal en Monte Alto
Segregacionismo lingüístico (dedicado a Wert), 6/12/20121, por Ramón Nicolás no seu Caderno da Crítica

sábado, 8 de decembro de 2012

2+2=5. As matemáticas contra a normalización lingüística.



Impactante e educativa curta.
As matemáticas sempre estiveron no punto de mira das políticas educativas co fin de usar o prestixio que lle fornecían os seus esotéricos símbolos para proveito das máis variadas (e en moitos casos escuras) causas. Lembremos, por exemplo, que a gran revolución educativa no ensino da ciencia dos números que se quixo impulsar coa implantación nos anos 70 da matemática moderna, naceu como resposta nos países da órbita da OTAN ao gran sock que supuxo o programa Sputnik da Unión Soviética nun escenario de guerra fría.
Hoxe as matemáticas son a punta de lanza do grupo de materias troncais, as áreas de coñecemento privilexiadas que o programa involucionista do PP está a impoñer nas nosas escolas. Aos nosos gobernos non lles importa nada o ensino das matemáticas. Os seus intereses están na permanencia no poder e para iso cómprelles dirixir un control ideolóxico que o faga posible. Por medio do decreto de plurilingüismo e a LOMCE os gobernos de Galicia e España só pretenden facer uso do  prestixio das matemáticas como base do desenvolvemento científico para estableceren políticas nefastas desde punto de vista educativo, e en definitiva, con consecuencias moi negativas para a sociedade do futuro.
En Galicia estase a usar a formación en matemáticas como arma contra a normalización lingüística. Con cada clase de matemáticas impartida en castelán estase a ensinar tamén que o galego é unha lingua de segunda categoría, da que se pode prescindir para o desenvolvemento científico e, en definitiva, inútil socialmente. En Galicia estase a ensinar que "dos más dos es igual a cinco"

venres, 7 de decembro de 2012

Invitación de SonCine: #recitandocelsoemilio


recitandoacelsoemilio from SonCine on Vimeo.

Se hai uns días gozábamos coa curta que nos chegaba desde Londres co alumnado do Cañada Blanch invitando a recitar a Celso Emilio polas rúas do mercado de Portobello, hoxe toca esta creación de pouco máis dun minuto que ven da sempre excepcional canle de SonCine.
Unha excepcional invitación a participar na iniciativa 12/12/12/12 

Ollos de aula.3

Ollos de aula. Nº 3

xoves, 6 de decembro de 2012

A derrogación do Decreto de Plurilingüismo: unha necesidade urxente para o futuro do idioma

por Anxo Louzao, en Sermos Galiza:


O día 22 de novembro comezaron facerse públicas as sentenzas que o Tribunal Superior de Xustiza de Galiza (TSXG) ditou en base aos recursos presentados por varias entidades. Catro son as sentenzas ditadas até agora, as suscitadas polos recursos presentados pola Mesa, por Queremos Galego e pola CIG-Ensino, integrante da plataforma Queremos Galego desde onde colabora activamente na promoción de todas as mobilizacións que se convocaron nestes anos. Unha semana despois saíu tamén a sentenza ao recurso presentado pola Real Academia Galega (RAG).Todas as sentenzas anulan e declaran ilegais aspectos fulcrais sobre os que pilota boa parte da política lingüística do PP. Afirma a sentenza que o artigo 5.2 do Decreto do plurilingüismo “vulnera a configuración do dereito fundamental á educación, posto que os poderes públicos teñen encomendada a programación xeral do ensino, de cuxa potestade a Administración, neste caso educativa, non pode abdicar, sometendo a votación un aspecto tan fundamental como a lingua a empregar na etapa de educación infantil”. A aplicación dese artigo no que estipulaba a realización dunha enquisa aos pais e nais para fixar a lingua de ensino supuxo que, nas cidades, o ensino en galego fose varrido das aulas de Educación Infantil, malia que, en moitos deles, máis do 40% dos pais/nais declaren ter como lingua “materna” o galego, independentemente de cal sexa a lingua maioritaria na contorna do alumnado.

Ás recúas: comunicado de ProLingua sobre a LOMCE

Análise de ProLingua sobre os efectos que terán os apartados da LOMCE dedicados ao papel das linguas no sistema educativo:
Parafraseando o inicio d'O Manifesto Comunista, podemos dicir que un zombi percorre o sistema educativo español: o zombi do franquismo. A última, e brutal, manifestación desta realidade témola no anteproxecto da chamada, nun cínico eufemismo, Lei Orgánica de Mellora da Calidade Educativa (LOMCE) que o ministro José Ignacio Wert vén de presentar.Como ProLingua, non nos corresponde a nós analizar as liñas pedagóxicas, organizativas e ideolóxicas que propón, cun evidente tufo a rancio, nun desatinado intento de volver aos valores de «la escuela de siempre», que en España se identifica inequivocamente coa marcada polo nacional-catolicismo da ditadura.

Correlingua versus kutruparty


A principios de abril deste ano enterábamonos de que o Concello da Estrada lle retiraba o seu apoio ao Correlingua  na edición do 2012 e que viña celebrándose na vila desde anos atrás. O caso ten a súa miga pois no ano 2011 podíamos ver ao actual secretario xeral de política lingüística, Valentín García, presentando orgulloso o Correlingua dese ano. Só lle podemos atopar explicación a esta forma de negarlle o seu espazo a unha festa do galego: o sectarismo. Desde o goberno local asumiron as directrices negacionistas impostas desde os cenáculos ideolóxicos e as consecuencias non deixaremos de velas por todas as esquinas. Velaquí unha.
O Concello da Estrada, si que lle dá o seu apoio a unha celebración, o kutruparty, un evento que reúne na vila pontevedresa durante catro días a fanáticos da informática. Basta ver o anuncio da edición do kutruparty deste ano para comprobar  o cosmopaletismo na súa esencia.
E isto era o plurilingüismo ese? Vaites, vaites.

mércores, 5 de decembro de 2012

A forza máxica

por Xoán Carlos Domínguez Alberte, en Sermos Galiza:

Un idioma non nace pola vontade xenial dun grupo de homes; nace pola predisposición psicolóxica dun pobo, que, en condicións históricas favorables, crea unha cultura e a súa correspondente maneira de expresión. Porque un idioma é o corpo sensible dunha cultura, e todo atentado á lingua peculiar dun pobo representa un atentado á súa cultura peculiar. Mais os pobos teñen unha forza máxica, invulnerable, e por iso as nacións asoballadas poden verse privadas do seu poder creador, ou poden converterse en parasitos da cultura dominante; pero endexamais se deixan asimilar. O problema do idioma en Galiza é, pois, un problema de dignidade e de liberdade; pero máis que nada é un problema de cultura. Estamos fartos desa cultura esterilizada que nos fan mamar por biberón. Nós queremos mamar a cultura na propia teta. Pedimos garantías legais para o desenvolvemento natural do noso espírito, porque queremos volver presentarnos dignamente no mundo, levando nas mans o ouro da nosa cultura (sabedoría manifestada) para ofrendarllo ao acervo espiritual da Humanidade.

Recurso da RAG e manifestación de Queremos Galego

A RAG está pensando en interpoñer un recurso de casación contra a sentenza do TSXG que dictaminou que dous artigos do funesto decreto para o plurilingüismo son ilegais. Seguramente a RAG fundamentarase en que a sentenza non tivo en conta unha realidade social que evidencia a desigualdade real que impón o criterio de equilibrismo lingüístico. A súa asunción implica a imposibilidade de políticas de discriminación positiva para a lingua minorizada.

Por outra banda a plataforma Queremos Galego convocou unha manifestación para o 27 de xaneiro e invita a que asinemos desde aquí o seguinte manifesto:
O Tribunal Superior de Xustiza de Galiza determinou en varias sentenzas que os principais piares sobre os que se asenta o mal chamado “decreto do plurilingüismo” son ilegais. Ademais, indicoulle tamén ao Goberno galego que debe realizar unha política de promoción do idioma propio do país de acordo co estipulado pola Lei de normalización lingüística.
O Tribunal dálle así a razón aos miles de persoas que saíron á rúa nas históricas manifestacións convocadas en defensa da nosa lingua. Ao mesmo tempo, o discurso do PP sobre as linguas no ensino, que xa estaba deslexitimado pola súa falta de apoio nas comunidades educativas, por ser un discurso crispante, por ser antipedagóxico ou por vulnerar tratados internacionais sobre dereitos lingüísticos, está agora, ademais, claramente considerado pola xustiza como fóra da legalidade.
Este decretazo contra o galego debe ser derrogado de forma inmediata e o Goberno galego debe promulgar unha nova norma que se basee no acordado por unanimidade parlamentar no Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega que:
- Garanta a educación en galego na educación infantil para todas as nenas e todos os nenos galegofalantes e poña especial atendemento didáctico na incorporación a este idioma por parte do alumnado residente en contextos familiares e ambientais castelanófonos, fixando, como mínimo, o 50% do horario semanal en galego nesta etapa educativa para os contextos e contornos en que a lingua predominante sexa o castelán, coa intención de que esta porcentaxe se vaia incrementando progresivamente.- Garanta que o alumnado reciba un mínimo do 50% da súa docencia en galego en primaria, ESO, bacharelato e ciclos formativos, que o galego non estea prohibido en ningunha materia e que todas e todos os estudantes finalicen cada etapa educativa con suficientes destrezas comunicativas en galego. Asemade, a nova norma debe eliminar a actual prohibición aos docentes para impartiren determinadas materias do currículo en galego.- Desenvolva un plan de formación para que todo o persoal dos centros educaticos de Galiza teña unha competencia oral e escrita suficiente para comunicarse e para desenvolver a súa actividade profesional en galego.

Aprendendo ciencias do mar

Cun pouco de sorte esta anotación servirame para destacar tres sitios web ben interesantes. O primeiro deles é divulgACCION, o web da Asociación Galega de Comunicación da Cultura Científica e Tecnolóxica, un grupo que quer aportar o seu traballo e os seus coñecementos  para o fomento da divulgación científica rigorosa e de calidade. Precisamente e grazas a unha anotación de divulgACCION fun dar ata o par de webs que vou ligar por aquí.
O primeiro é Galicia e as ciencias do mar, un web educativo cheo de recursos no que podemos comenzar a facer experimentos, aprender como son as nosas rías, as principais características dos peixes,.. En defitiniva, unha chea de aportacións didácticas, ligazóns e posibilidades a partir das que deseñar actividades de aprendizaxe do noso entorno.
A última das ligazóns é para un novo medio de comunicación  de divulgación científica, Océano. Trátase dunha revista bilingüe (español-portugués) sobre ciencia e tecnoloxía do mar. Desde este web podemos descargar en pdf xa o primeiro número da publicación do mesmo nome. Na súa presentación destacan que as dúas linguas nas que vai redactada a revista " o Português e o Espanhol ultrapassam os 740 milhões de falantes". Ninguén coma os galegos, estamos pois, en disposición de ser lectores da mesma, especialmente "aos interessados em oceanografia e nas ciências e tecnologias do mar desse vasto âmbito que é dirigida a OCEANO".

martes, 4 de decembro de 2012

Ser Libris ou non Ser Libris



Velaquí a campaña "Ser Libris" promovida pola Asociación Galega de Editores co obxectivo principal de sensibilizar á cidadanía galega para que teñan as lecturas como agasallo de Nadal.
Cómpre que lle fagamos caso aos editores galegos. O pasado mes de xullo coñecíamos o Informe do Comercio Interior do Libro en España. Os peores datos eran os da edición en galego, cunha baixada dun 10,2 % ao compararmos as ventas dos anos 2010 e 2011. Só un zunante radical pode xustificar que a política do goberno da Xunta non ten nada que ver nesta defenestración. Lembremos que, en defensa dos criterios dese decreto,  acabamos de gastar millóns de euros en tirar os libros de texto escritos en galego á fogueira.
Saquemos á luz dúas evidencias. Unha, que o informe certifica que o libro de texto non universitario foi o que sostivo no estado os resultados da facturación. A segunda, que o decreto para o plurilingüismo eliminou de súpeto a posibilidade de edición libros en galego en boa parte das materias de, precisamente, o ensino non universitario. Poñamos o meu caso favorito: as matemáticas. Hai tres anos un podía achegarse a calquera librería e escoller entre polo menos media ducia de textos en galego de cada curso. Hoxe en día non hai ningún en absoluto. Non é xa que se prohibiran para o ensino na ESO, é que aínda que non se diga no nomeado decreto que os materiais das matemáticas no bacharelato teñan que vir redactados en español, na práctica acabouse por aniquilar toda posibilidade de usar libros en galego. As editoriais, perden. Isto significa que os galegos perdemos, e perdemos, entre outras cousas, postos de traballo. Postos de tradutores, de profesores, de educadores, de especialistas nas novas tecnoloxías... Isto significa para un futuro próximo continuar reducindo as posibilidades de diversificar a oferta de libros en galego, de normalizar a nosa cultura.
Polo tanto, hoxe somos menos libris.

luns, 3 de decembro de 2012

O potencial económico da língua

por Manuel César Vila en Sermos Galiza:


Falar em valor económico ou potencial económico de uma língua resulta recente no tempo, apesar do trabalho pioneiro de Marschak (1965). Em Portugal acaba de ver a luz o livro intitulado O potencial económico da língua portuguesa. No Estado espanhol tinha saído em 2003, El valor económico de la lengua española. O primeiro abre campo nesse potencial (valor) a respeito da pesquisa espanhola, dedicando só um dos seus nove capítulos a realizar uma réplica ao estudo pioneiro de Martin Municio, baseado em métodos econométricos.

domingo, 2 de decembro de 2012

Gústame o gústame


Encantome a iniciativa que a CTNL levou ao Culturgal. Gústame o facebook do gústame. Tamén me gustou o gústame do twiter. E a súa presentación:
Gustame..., que me digan "qrt m8" ;-), ...que nos pubs poñan música en galego, ...que non me traduzan o café con leite. E A TI, QUE CHE GUSTA? #gustameogalego
 E de entre todas as imaxes, por suposto, a que máis me gustou é esta que peguei aquí.