Todas as linguas son un bon termómetro, quer na perspectiva sincrónica quer na diacrónica, para medir o estado de saúde das sociedades para as que os seus respectivos pobos criaron como vehículo de comunicación. Nesa perspectiva diacrónica, a historia do noso idioma reflite tambén a propria historia do país.
Veño de pasar uns días nesoutra fronteira astur-galega, unha fronteira entre Comunidades veciñas. Unha raia que se entende mal, que non se explica a razón pola que foi marcada -onde está- por Javier de Burgos, aló polo ano de 1833, xa que a paisaxe é a mesma, as persoas teñen semellante cultura antropolóxica e a fala non se distingue da doutro lado.
O Día da Patria sempre é un día de reencontros, de conversas e de reflexións. Intercambiaba impresións cun pai sobre o galego na vida das nosas crianzas cando me explicou que a súa ensaiaba a xogar en español baixo o argumento de que “é unha lingua moi potente”.
