Rosalía desde a Dalmacia

Estamos próximos a celebrar un novo Día de Rosalía. Centos de persoas sumarán esforzos e desde plataformas culturais ou desde centros de ensino programarán e colaborarán nesta nova edición. 50 concellos aprobaron mocións de apoio a esta celebración. As deputacións das provincias con acceso ao mar tamén. A deputación de Ourense e a Xunta de Galicia manteñen a súa falta de apoio á iniciativa. Non lles debe gustar o éxito que tivo ano tras ano desde a súa primeira convocatoria no ano 2011. Con esta actitude demostran o seu odio, o seu desprezo á cultura galega e lixan a figura do seu símbolo máis afouto e internacional.
Como gorentosa introdución á multitude de actos que se celebrarán nos vindeiros días achego aquí un clásico. Trátase dun vídeo que veñen de gravar Sara Mašek e Katarina Drenovac no Centro de Estudos de Galego en Zadar. En todo un exemplo paradigmático do que é (isto si é) o bilingüismo harmónico Sara e Katarina recitan «Teño un mal que non ten cura», de Follas Novas. Agora cómpre pegarlle ao play.


Teño un mal que non tén cura,
un mal que naceu comigo,
i ese mal tan enemigo
levarame á sepultura.

Curandeiros, ceruxanos,
dotores en medeciña,
pra esta infirmidade miña
n'hai remedio antre os humanos.

Deixá, pois, de remexer
con concencia ou sin concencia,
os libros da vosa cencia,
pois para min n'han de ter.

¿Que o dudás? Duda non cabe
nesto que digo, doutores,
anque pese, hai amargores
que non pasan con xarabe.

¿Asañasvos porque digo
verdás que sabés de sobra?
Pois a probar... mans á obra:
vede de curarme, amigo.

O meu mal i o meu sofrir
é o meu propio corazón:
¡quitaimo sin compasión!
Despois: ¡faceme vivir!