Quero aplicar a miña ciencia á lingua para pintar a face do noso maior ben colectivo: o galego







martes, 19 de xaneiro de 2010

Unha Academia Galega real

por Pilar García Negro, política e sociolingüista, no Xornal de Galicia
Van aló máis de doce anos des que publiquei un artigo con este mesmo título. Nel, pedía a conversión da Real Academia Galega nunha Academia Galega real e realista, coa cabeza e a voz no país, cun san intervencionismo nas cuestións atinentes á lingua e a cultura galegas e unha desexábel incorporación á modernidade, entendida esta en termos de melloría na saúde da lingua galega e de pronunciamentos claros arredor destes temas. É por todo isto moi de agradecer que unha institución centenaria como ela estexa á altura das circunstancias, isto é, responda con concreción e clareza o requerimento da Xunta de Galiza verbo das chamadas “Bases para o Decreto de plurilingüismo no ensino non universitario de Galicia”, nun tema como a lingua galega que é base, por súa volta, da existencia da propria RAG.
Varios aspectos de interese contén este informe académico. En primeiro lugar, a recordación non só do marco xurídico actual e da súa lexislación relativa á promoción da lingua galega, senón da xurisprudencia derivada de sentenzas e autos do Tribunal Superior de Xustiza de Galiza, do Tribunal Supremo e do Tribunal Constitucional, toda ela na dirección de ratificar, como non podería ser doutro xeito, a legalidade vixente (a necesariedade de coñecer o galego para que a tan pregoada igualdade exista). O mesmo diriamos da paralexislación, como a “Carta Europea das Linguas Rexionais ou Minoritarias” ou o “Plan Xeral de Normalización”, ratificada a primeira polo Estado español en 2001 e aprobado o segundo por unanimidade do Parlamento Galego en 2004. En segundo lugar, a aclaración pedagóxica de como todos os idiomas se adquiren por inmersión: desde a socialización inicial até o eficaz método de aprender linguas diferentes da primeira do individuo. En terceiro lugar, a consideración de como a vontade unilateral de nais-pais non pode impoñer (subliñado noso) a ignorancia do galego, ou sexa, non pode suplantar a responsabilidade dos poderes públicos no tocante a garantir que o ensino funcione como un mecanismo socializador e igualitarista para todos os nenos-as do país, sen a introdución de elementos re-discriminadores. Finalmente, a Análise da Academia insiste, con razón, na improcedencia de vincular o futuro normativo da lingua galega a promesas eleitorais, que nunca deberan basearse en contravir a legalidade e moito menos en agredir un dos peares en que asenta o poder autonómico.
Benvida, pois, a RAG a unha coral polifónica ben necesaria!: a de miles de galegas-os e de organizacións para quen o “galego” non é un complemento circunstancial senón un substantivo irrenunciábel e así o levan manifestado reiteradamente. É tamén un motivo de satisfacción ler argumentos e exemplos hai moito tempo aducidos por quen isto escrebe, desde os distantes anos en que tiven a oportunidade de defender e publicar a tese de doutoramento relativa ao galego e ás leis. Que as autoridades da Xunta (trinta anos escasos) fagan caso esta vez da RAG (máis de cen). En ben delas e, sobre todo, do país, isto é, de todos nós

Ningún comentario:

Publicar un comentario