Lexislación e toponimia

Recupero esta conferencia dun curso de formación en toponimia organizado polo Instituto de Estudos Miñoranos (IEM) no 2012 a pesar de que o volume é moi baixo e de que se trata dunha conferencia que dura más dunha hora (o cal case é anatema para os canons dixitais). Fágoo polo enorme interese do que se debulla e pola excelentes maneiras para a transmisión que emprega o relator, Xesús Costas. Resulta unha delicia escoitalo e mesmo ver as expresións corporais e faciais cando comenta algúns dos aspectos máis polémicos da lexislación en materia toponímica. Non sei se algunha vez pensou en adicarse aos monólogos.
Por se alguén pensa que, pasados 4 anos, a conferencia puido perder frescura, comento un detalle. Unha das preguntas trata sobre o procedemento para a denominación dos novos concellos no caso de fusión. Daquela estaba na axenda de actualiade a única fusión que houbo: Oza-Cesuras. Quizais, agora que acaeceu o milagre dunha previsible sengunda, a de Cerdedo-Cotobade.

Chamoume a atención un aspecto que se desvela nesta intervención (min 45) que evidencia a raposería do goberno de Feijóo en canto ao ataque á nosa lingua. Trátase do, aparentemente anódino, decreto 85/2012, que simplemente modifica algúns puntos do decreto 138/2008, polo que se regula a sinalización turística de Galicia. Se lemos o decreto 85/2012 non lle veremos ningunha maldade pois parece facer referencia a aspectos secundarios, puntualizacións. Mais o fundamental está en que publica un novo Manual de sinalización turística no que, baixo unha ideoloxía supremacista, se promove a dobre denominación, ou o que  poderíamos cualificar de bilingüismo de idiotas. No manual establécese que

No sistema de sinalización turística estarán presentes as dúas linguas oficiais da Comunidade Autónoma de Galicia, o galego e o castelán.

Así, mediante un procedemento extralegal,  o substancial do decreto que regula a sinalización turística, non vén no corpo decreto, senón no manual anexo. Pouco espabilado hai que ser para ver que este artificio  legal é unha vía aberta para atentar contra a toponimia galega, que desde a Lei de Normalización Lingüística, é a única legal.
Xesús Costas tamén fixo referencia a outras disposicións como o Real Decreto 334/1982 que impón o uso do castelán na sinalización de estradas, aeroportos, estacións ferroviarias, marítimas, aduanas e servizos públicos de interese xeral no ámbito das Comunidades Autónomas que teñan unha lingua distinta do castelán, coa obriga de que éstas dicten normas confirmando a supremacía do castelán que se establece neste Real Decreto.