Paula veu de Colombia pero leva en Galicia desde os 5 anos.Máis que pola escola ou os amigos, infórmanos de que coñeceu o galego a través do Xabarín Club. Estivo uns anos na Coruña, alí só falaba en galego coa profesora de galego. A pesar de falar ben na nosa lingua dinos que ten que mellorar moito o seu castrapo.
Kimberli estuda en Lugo e o seu seseo indícanos que non é orixinaria de alí. Conta que só escoitaba algunhas veces falar en galego na escola, e todas as tardes no Xabarín Club. A pesar de que fala a unha velocidade de Fórmula 1 informa que ten que pararse a pensar o que di para non acabar falando castrapo.
A familia de Daniel é castelanfalante. O seu contacto co galego aumentou ao ir medrando e relacionarse máis coa xente da súa vila e ao tratar cos compañeiros da escola.
Estas son tres historias lingüísticas doutros tantos alumnos do IES Leiras Pulpeiro (Lugo). Forman parte dun traballo que realizaron para a profesora Juncal Martínez.
Alba Villamamor falou galego ata os 3 anos. Ao entrar no sistema educativo comenzou a falar en castelán que é a lingua que emprega en todas partes, agás coa familia. A inseguridade é o trazo máis significativo de Alba pois asegura que cando trata con alguén que non ten confianza, aínda que lle falen en galego, ela faino en castelán sempre.
A familia de Alba por parte de pai non é galega polo que a lingua na que falou sempre foi o castelán. Desde pequena, na escola, sempre me falaron castelán, menos na clase de galego. Síntese incómoda falando castelán.
Brais, de familia galegofalante. Só fala en galego coa familia.
Christian é galegofalante por aprendizaxe familiar. Intenta falar en galego cos amigos, pero acaba falando sempre en castelán, aínda que ten a intención de falar sempre en galego.
De seguido outros catro testemuños desta interesante experiencia recollida do blogue do ENDL do IES Leiras Pulpeiro. Alí pódese consultar algún máis. Unha ducha de realidade.
Ningún comentario:
Publicar un comentario