A punta do iceberg do odio ás linguas

[P.S.: Xa non é posible ver o vídeo pois Amstel vén de retiralo.]
Este desafortunado anuncio de Amstel provocou a indignación dos valencianos porque o que presuntamente  quixeron construír como un chiste non é outra cousa que un insulto. No vídeo aparecen diversas situacións nas que unha imaxinaria aplicación do iphone consistente nun tradutor castelán-valenciano, unha tras outra, toda unha serie de frases. O resultado vén sendo sempre o mesmo, a lingua dos valencianos redúcese a unha única palabra: nano, que é a forma coloquial de chamar ou referirse alguén.
O triste do caso é que a ninguén se lle ocorrería facer un anuncio no que se mostrara aos españois como seres un tanto retrasados que só son capaces de repetir con distintas entonacións a palabra tío. Non se trata, como algún seguramente comente, de ser máis ou menos políticamente correcto. O cerne do asunto está en que o desprezo ás linguas minoritarias que está instalado na sociedade española por mor dun proxecto  sectario de carácter político. Non se pode entender doutra maneira que os encargados de argallar a campaña da compañía de cervexa non se decataran do que realmente estaban a facer: desprezar unha lingua e polo tanto a todo un pobo. Isto non é máis que o reflexo de ata que punto o racismo lingüístico está entrefebrado no imaxinario colectivo. Cómpre preguntarse quen fomenta este racismo. Non hai que dar moitas voltas para responder.

Nun moi acertado editorial do dixital Vilaweb establécese a conexión que hai entre a aparición deste spot e o maltrato que vai supoñer para o catalán a nova lei de linguas de Aragón elaborada polo PP. Esta reforma, co coñecido argumentario da imposición, vai establecer unha lei chea de retórica proteccionista na que a única garantía para o catalán vai ser que as administracións van poder usalo. E aínda así, con condicións. Dito máis claramente: non se vai prohibir no caso de que se cumpran determinados criterios administrativos. Para o español non hai ningún tipo de restriccións.
Nesta mesma semana abrollou na rede galega outra mostra de como se fomenta e mantén o odio por todo o que non leva o carimbo do español. Unha moza que amosaba orgullosa unha foto de perfil co fondo dun cartel do Grupo Parlamentario Popular de Galicia compartía públicamente a frase "nunca en mi vida odié tanto una lengua. Odio el gallego!! puaajj". Que un partido político sexa referencia para acubillar este tipo de actitudes é para pensar seriamente sobre quen son os responsables da fractura social que se está a producir arredor do conflito lingüístico.
O tuit desta rapaza ou a campaña de Amstel son consecuencia de actos inconscientes. Pola contra o proxecto de lei aragonés demostra tamén que non máis que a punta do iceberg dunha ideoloxía do odio lingüístico que se está inoculando no tecido social. O éxito desta política do odio reside fundamentalmente na aprendizaxe e o mantemento dunha actitude hipócrita a respecto do conflito lingüístico. Imponse derreter esta mole de xelo levándoa ás tépedas zonas do coidado , o respecto e o compromiso co galego. Imponse, en definitiva, un acto radical de amor.