Reunímonos a semana pasada en Irlanda algúns estudosos da tradución. O Centro de Estudos Galegos, grazas á man intelixente e poética de Martín Veiga, acolleu uns días de coloquio informativo entre culturas minoritarias, ou máis ben minorizadas. Dedicámonos a identificar as fronteiras aparentamente invisíbeis que restrinxen as culturas periféricas, que prohiben a libre tranmisión e o intercambio xusto de cultura. Ás veces, eses mesmos estorbos chegan a ser escándalos, e Galiza atesoura unha boa presada deles.
Hai moitos escándalos no mundo da tradución galega. A exclusión de autoras internacionais de alto perfil a favor de autores menos coñecidos. A menor visibilidade de tradutoras e especialistas femininas na historia da tradución galega. A ausencia de certos xéneros entre as obras que se traducen ao galego por capricho dos editores galegos. A case total incomprensión das editoriais galegas cara á tarefa de tradución, especialmente nos contextos internacionais que gozan de condicións culturais e comerciais completamente distintas ás galaicas. A reticencia a subvencionar obras galegas de primordial importancia no tocante á proxección exterior da galeguidade. Pero o maior escándalo do mundo da tradución galega é a continua abdicación do goberno galego ou dun consorcio de institucións importantes da súa responsibilidade de promocionar a tradución como unha das vías principais de vender o país. Entrementres, as iniciativas e proxectos de tradución quedan en fenómenos esporádicos, ben intencionados e representantes dese baleiro de liderado tanto institucional coma económico que podería e debería dar un auténtico salto revolucionario á exportación das letras galegas. A importancia da cuestión esixe unha política propia, mesmo unha consellería que coordinase a xestión, produción e márketing das obras galegas mar por medio e mundo adiante. Fai falta unha xestión dinámica e unha xenerosidade sobranceira se Galiza pretende recuperar o tempo perdido. Agardemos pois por esa man coordinadora que lle daría unha viraxe heroica á situación actual. Entrementres, uns poucos guiris seguen practicando a alquimia de traducir o galego, incrédulos aínda diante dunha cultura que non se atreve a exhibir un dos seus mellores escaparates.
Ningún comentario:
Publicar un comentario