Unha ollada xénerica á situación da lingua que sen dúbida lle é propia a Galicia (ou Galiza), o galego, sen adxectivación nin condicionamentos verbais que van da ambigüidade á patética ignorancia, que reflexión che obrigaría a facer, inevitablemente, para expormos aquí?
Con etapas mellores e peores, o galego acadou un status académico e cultural que era impensable, pero tamén se sumou ás linguas ameazadas por mor dunha sociedade que persegue espellismos que a fan renegar da súa esencia, do seu ser. O perigo está en que non ser ninguén supón non ter nada para defendérmonos nun mundo global. ¿Se só falamos o castelán e/ou o inglés, abonda para sermos alguén con personalidade propia na inmensidade dos pobos do mundo?
Entendes a Galicia como unha nación negada polo totalitarismo do Estado español?
Historicamente non hai dúbida de que é así. Pero o presente e o futuro son de integración, de poñer en valor o propio en termos de igualdade dentro de comunidades de cooperación cada vez máis amplas e sólidas.
Volvendo ao idioma: cres que Galicia é de seu unha nación bilingüe?
O nivel cultural de Galicia medrou de xeito que non só é maioritariamente bilingüe, con coñecementos profundos do galego e o castelán, senón que hai moita xente que se expresa con absoluta normalidade noutros idiomas (e non falo só do inglés). Só os ignorantes poden desherdar os fillos da riqueza do idioma propio que lles é tan doado atesourar. A cultura é o único capital que non nos poden quitar, e os idiomas son a base: as linguas, o idioma das matemáticas, o da música…
Entendes xusta e necesaria
unha discriminación positiva a favor da lingua galega dende o actual e dramático estado da cuestión?
O máis dramático é non saber transmitirlle á xente a información que faga de todos os galegos uns convencidos defensores do seu idioma. A discriminación positiva a prol do galego é imprescindible porque a presión social fai innecesario convencer a ninguén da importancia de falar castelán.
A literatura galega acadou un grao de universalidade que antes non tiña?
Os tempos mudan e a sociedade impón cifras e metas inalcanzables noutros momentos. Pero é certo que podemos sentir fachenda de acadarmos unha cota de participación no pastel que soborda o que lle correspondería a unha sociedade minoritaria como a nosa.
Como se pode explicar que por unha banda se publique máis, e pola outra se venda, e mesmo se fale menos en galego?
O máis importante é que temos unha cultura normalizada na que calquera pode atopar en galego o libro que precisa, de calquera xénero que sexa. O sobranceiro é que creadores e investigadores dos máis diversos eidos transmiten os seus coñecentos na nosa lingua e que temos un tecido editorial que o fai posible. Logo está o mercado, no que as cousas evolúen cada vez máis de presa obrigándonos a todos a adaptacións non sempre doadas. Hai que loitar por unha clientela numericamente pequena como o é o universo da nosa poboación, e por forza iso require campañas que capten a súa atención, poñer de moda os nosos contidos e ofrecelos en todos os formatos que poida desexar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario