Situacións idiomáticas

por Miguel Anxo Fernán Vello, no Galicia Hoxe do 22/04/2011, facendo de notario da realidade lingüística da sociedade galega real:

A miúdo, na experiencia diaria, asistimos a variadas situacións nas que os falantes de galego, idioma propio de Galicia, sofren no seu propio país clara falta de cordialidade no trato conversacional, cando non rexeitamento de diverso tipo ou desatención evidente. Na miña experiencia persoal, dende hai ben anos, teño sido obxecto de reaccións verbais agresivas por parte de funcionarios da administración ou dependentes de comercio, só por utilizar na miña xestión o idioma que todos din "amar tanto". Nos últimos anos semellaba que este tipo de reaccións contra a lingua galega tiña diminuído (e un, cándido e inxel, pensaba que a democracia e a civilización avanzaban), mais, dun tempo a esta parte, todo indica que estamos de novo diante dunha corrente que despreza e "sinala" (e xa non é só un problema de pésima educación e falta de afabilidade ou cortesía) a aquela persoa que utiliza lexitimamente e con naturalidade o seu idioma, que é propio e oficial noso. O outro día nunha oficina bancaria coruñesa unha señorita funcionaria do banco en cuestión, que utilizaba un incorrecto castelán trufado de acento galego, espetoulle con frío e rudo encono a unha muller que ben pasaba dos setenta anos a seguinte frase: "Señora, es que no la entiendo. Hábleme en castellano". E a señora, tal como dicía García-Sabell que facían os galegos en situación adversa ou comprometida, baixou a cabeza e non soubo por un intre que facer nin que dicir, até que alguén lle dixo á funcionaria: "¡Renuévele la libreta!". Xulguen vostedes. A min o outro día fixéronme repetir tres veces unha mesma frase porque un señorito espelido, mozo de farmacia (a todas luces de procedencia galega), non quería entendela, amosando así unha notábel falta de profesionalidade na atención comercial e exhibindo un desprezo bárbaro, non exento de xenreira, a un cliente do seu establecemento. E todo isto acontece no ano 2011, aquí e agora. Algo se fixo mal, por suposto, e algo se fai mal. Pobo estraño o noso. O veleno inoculado non deixa de actuar.