`Unha lingua non se falará se non se coñece e non se ensina a amala como algo natural'

Manuel Vidal Villaverde entrevista á estradense Antía Otero, escritora e actriz; a entrevista completa, aquí.

Idioma, cuestións lingüísticas. O noso idioma, Antia, para non botar a perdelo, entre políticos profisionais e lingüistas “acelerados”, alcumaron pseudoadxectivos que van dende o harmónico, natural, restitutivo, e outros que agora non me veñen á cabeza. O trilingüismo proposto polo goberno do PP, téñoo por un aténtico disparate, un despropósito, sempre “dentro do contexto” que se propón. O bilingüismo galego-español; español-galego, dadas as circunstancias históricas que deberían de saber ben os diletantes ou aprendices de sociolingüistica é hoxe en día imposíbel. Só a inmersión lingüística e a discriminación positiva a favor do galego ata acadar unha máis que hipotética correlación de forzas ou equilibrio, sería –polo menos para min, o normal-. Ollo que non falo de opcións persoais! O que ti e máis eu falemos outros idiomas ademais do galego, portugués e castelán, non significa absolutamente nada verbo desta miña exposición. O sorprente “bilingüismo restitutivo” que propón o compañeiro Henrique  Monteagudo, é algo que eu respectosamente non acredito, en cuxo texto atopo graves contradicións nos termos que un dende logo non asume, e por suposto non acepta. Cal é, xa que logo, Antía, a túa reflexión a propósito desta miña non curta introdución?
Para comezar, colocar os adxetivos: harmónico, restitutivo ou (o que é resulta aínda máis insultante ) natural...a un feito que realmente está creado, milimetrado e consensuado para relegar o galego baixo o termo bilingüismo ao terreo etnolóxico, é querer facernos pasar por parvos. É obvio que unha lingua non se falará se non se coñece e se non se ensina a amala como algo natural (e agora eu si emprego o de natural ) e iso dada a situación, non é posible sen ter en conta unha discriminación positiva a favor do galego. Eu nacín no 82 e sei que a miña xeración puido desenvolverse con máis (ou menos!) naturalidade en galego, pois foi no 83 cando se acordou a Lei de normalización que se actualizou e aprobou por unanimidade no 2004 co Plan xeral de normalización...  Pero igual que vivín esa realidade tamén coñezo que no 83, antes de se acordar dita lei, na Estrada (a vila onde medrei) houbo mobilizacións en apoio a un mestre e unha mestra aos que querían sancionar por impartir as aulas en galego. E pregunto: Estamos lonxe de que iso volva ocorrer?... Ás veces penso que se os que nos gobernan (azuzados polos que os gobernan a eles), seguen a pensar que, polo simple feito de ocupar un cargo, poden esnaquizar o camiño que con esforzo e compromiso outros e outras foron abrindo, o dano será.... (tan grande que me custa pensalo)