PASADO. Hai unhas semanas, a Cidade da Cultura buscaba unha empresa para que se fixera cargo da cantina. Nas bases do concurso aparecía unha definición da palabra cantina. Nunca sobran explicacións, por obvias que sexan, para que non haxa erros. Pero a definición procedía do mítico dicionario María Moliner, un manual de castelán. Por outra banda, a dirección xeral de Centros e Recursos Humanos facía unha consulta sobre a orde alfabética dos apelidos. A institución consultada foi a Real Academia Española. Nin se chamou a rúa Tabernas para preguntarlle a Academia Galega se podían solucionar unha dúbida sobre apelidos e abecedarios.
PRESENTE. O Valedor do Pobo tamén presentou o seu informe de 2010 cunha definición tirada do dicionario da Real Academia Española. A palabra era saúde. Xosé Luís Axeitos, secretario da RAG, responde hoxe en Xornal á Xunta pola consulta da dirección xeral de Recursos Humanos e ao que dixo o seu titular sobre a axilidade e o criterio da institución presidida por Ferrín. “É unha persoa ignorante e indocumentada”, dixo Axeitos. Con todas estas consultas e definicións que veñen de fóra, un non pode deixar de facerse unha pregunta: Nas institucións públicas de Galicia non hai nin un só dicionario galego? A resposta, quizais, sexa demasiado inquietante.
FUTURO. A Xunta demostra que prefire as definicións en castelán e despois levalas ao galego (esperemos que non o fagan cun tradutor automático porque os resultados adoitan ser ridículos). Estes pequenos detalles estanse a converter nunha tendencia que manifesta unha indolencia insultante coa lingua por parte de demasiados altos cargos da Xunta, algo que non é novo nin sorprende. Quizais, o que chegue a sorprender algún día sexan as definicións que se poidan atopar de Núñez Feijóo nalgún tomo da Enciclopedia Galega. Pero iso tampouco importará demasiado, porque algúns do seu partido preferirán certo Diccionario Biográfico Español...
Ningún comentario:
Publicar un comentario