Dime un amigo que a xente o que lle presta son historias reais arredor da lingua. O testemuño innegábel do que nos acontece é, ás veces, unha axuda para demostrar, mediante anécdotas, a situación do galego na cidade. Contarei o que me sucedeu hai uns anos cando fun facer o exame escrito de conducir.
Asistín ás aulas da Autoescola Fragoso (si, a publicidade é a mantenta) onde me impartiron leccións en galego aínda que o libro estivese en castelán (de feito un bo amigo meu, Daniel Lavesedo, quixo traducir o manual ao galego). Cando presentamos a documentación para facer a proba pedimos que o exame fose en galego.
Parece que xa antes houbera algunha persoa que fixera a mesma solicitude pero dicían os da DXT que non tiñan eses modelos. Aquelas reclamaron e entón xa podían ofrecermo.
Chegou o día.
Alí había unha morea de xente, na rúa chamada Camiño Barciela onde Coia ten o seu rural. Que seríamos, unhas 150 persoas? Por aí andaría. Os examinadores saíron cunha listaxe. Dixo un:
-Hay varias personas que pidieron hacer el examen en outra lengua. Por favor, los que pidieron en inglés, chino y gallego que vayan entrando.
Non vos riades, que o conto é triste.
P.S.: e o título orixinal é moito mellor que o que lle puxen eu.
P.S.: e o título orixinal é moito mellor que o que lle puxen eu.
Eu acabo de examinarme por promoción interna nunha grande cidade galega. Antes de empezar o exame algunhas aspirantes protestaban por que non estaban dispostas a que as obrigaran a facer o exame en galego.
ResponderEliminarAo sentármonos no auditorio (eramos unhas 40 persoas) a presidenta do tribunal pregunta: ¿Quién quiere el examen en gallego?
Fun a única persoa que levantou a man. O resto fixo o exame en castelán.
Non houbo obrigas, nin imposicións. Só a miña solitaria man erguida para pedir un exame na miña lingua.
Non está mal: un 97,5% de castelán frente a un 2,5% de galego. Como para andar facendo políticas de redución de uso do galego.
ResponderEliminarDis que non houbo obrigas/imposicións nese momento. Pero, e antes? Todo (subliño o todo) o antes?
Outra historia:
ResponderEliminarOnte mesmo comentei cunha compañeira interina o sucedido. Ela é castelán-falante. Empezou a rir e dime que a ela pasoulle recentemente algo parecido. Nunha oposición á que foi repartiron a todas as aspirantes o exame cara abaixo. Ao rematar de repartir o presidente do tribunal preguntou se alguén o quería en castelán (seica o repartiran en galego). Unha marea de mans erguéronse.
Síntoo pero os dous casos son verídicos.
Eu xa non sei se rir, chorar ou que facer.
Estas historias explican cal é unha moi boa parte da realidade das linguas en Galicia. A pouco que un se pare a pensar nesas historias entenderá que, por exemplo, eliminar as probas de galego das oposicións é un paso máis na aceleración dun suicidio colectivo. Isto é o que Anxo Lorenzo chama 'situación interesante'.
ResponderEliminar