As "cavilacións" do escritor Carlos Negro no artigo Queremos galego, mais... sabémolo vender?, publicado na revista Terra e Tempo, nacen da participación en mobilizacións como as do Día das Letras, convencido de que "o modelo reivindicativo que vincula lingua e nacionalismo presenta síntomas de esgotamento" e de que falta "eficacia publicitaria". Por iso, convida a reflexionar sobre "a necesidade de renovar as estratexias comunicativas" para a defensa do galego.
Cre que se abriu ese debate?
Espero que si. A miña idea inicial era poñerlle voz a un estado de ánimo de moita xente que está arredor da defensa da lingua, e que vén da sensación de que, por un ánimo defensivo ou polas agresións recibidas desde o poder, as actuacións son un pouco repetitivas e dirixidas á mesma parroquia. Iso crea un círculo pechado no que non hai perdas pero tampouco ganancias.
Entón, ¿non son eficaces as accións reivindicativas actuais?
Non o son fóra do círculo dos que xa teñen unha empatía co nacionalismo e coas esquerdas. Ben polos prexuízos, ben pola acción dos medios de comunicación, as mensaxes de defensa do idioma non chegan á sociedade. Proba diso é que non se recuperan falantes e que ás veces o único que chega é a mensaxe de imposición do galego, que é un absurdo. Hai que procurar un discurso máis plural, que non aparezan sempre os mesmos rostros e palabras, e buscar estratexias atractivas e máis enfocadas a un público non concienciado. Hai que ter máis empatía coa sociedade, para conectar coa xente, e menos homilía.
Di que se "rasca onde non pica". Onde habería que rascar?
Habería que diversificar a mensaxe, porque non en todos os ámbitos sociais e xeográficos hai a mesma problemática. E, sobre todo, que o discurso sexa menos ideolóxico, de cidadán a cidadán, para que se descubra que o galego é unha riqueza e útil.
A reflexión parte dun acto de Queremos Galego, pero hai máis.
O feito de que existan diversas plataformas é bo de entrada, porque é enriquecedor que haxa distintas perspectivas. Non sobra ningunha.
Recibiu moitos "paus"? Ao escribir xa cría que algún levaría.
En xeral, non. Felicitoume moita xente e á que non lle gustou, en xeral, mantén o respecto. É unha achega ao diálogo, non unha crítica que queira arrasar con todo o que se leva feito; ao contrario.
En todo caso, seguirá participando en actos de Queremos Galego...
O protagonismo debe ser de persoas que non teñan que ver directamente coa cultura, pero non penso deixar de acudir a actos que defendan o galego porque o inimigo é outro. Son eses sectores reaccionarios, moi ideolóxicos e poderosos que no fondo rexeitan a presenza do galego.
Ningún comentario:
Publicar un comentario