O 1 de setembro do ano 1939 as tropas nazis invaden Polonia e danlle comezo oficial á Segunda Guerra Mundial. Axiña chegan a unha pequena vila a 60 quilómetros de Cracovia chamada Oswiecim. Para deixaren clara a súa superioridade, fan primeiro que nada dúas cousas relevantes: cambian o nome da praza principal da cidade, a do Mercado, que pasa a chamarse Praza Adolf Hitler, e trocan tamén (ou adaptan á súa lingua) o propio nome do lugar: Oswiecim será coñecido a partir dese día como Auschwitz.
Trátase dunha práctica común para deixar patente a superioridade dun pobo sobre outro, dun réxime sobre o anterior, é unha sorte de violación onomástica que serve para que quede claro quen é o que manda e que se usa tamén para humillar o vencido. A historia está chea de exemplos similares: cambios forzosos nos nomes de lugares, de prazas, de vilas, de cidades, mesmo de países, como en Camboxa, que durante o tempo que durou o violento predominio dos Xemeres Vermellos foi coñecida como República Democrática de Campuchea.
Tamén nos nomes das persoas. De feito nos campos de concentración nazis aos prisioneiros ademais de arrebatárenlles todas as súas pertenzas materiais, desposuíanos tamén do seu propio nome, substituído por un número que se lles tatuaba indeleblemente no antebrazo. Cabe un espolio maior?
Por iso as persoas e os pobos, cando recobran a liberdade, volven recuperar os seus nomes de sempre. Hoxe en día Campuchea volve ser Camboxa, a Praza Adolf Hitler non existe, Oswiecim volve chamarse como sempre, e Auschwitz persiste só para denominar un campo de concentración e exterminio. E así tamén as “prazas de España” de Lugo e Santiago volven ser a Praza Maior e a Praza do Obradoiro, as “Plazas del Generalísimo” van esmorecendo, os disparates toponímicos tipo “Niño de la Guía” desaparecen afogados na súa propia estupidez, e os nomes de Ourense e A Coruña volven ser os únicos oficiais, por iso, porque os nazis e os fascistas non son xa os que mandan.
Ou non?
Ningún comentario:
Publicar un comentario