Tiven o pracer hai uns meses de asinar o manifesto a prol da entrada de mulleres na Academia Galega. A proposta que propuña paréceme acugulada de sensatez e razón, especialmente cando reparamos no actual repartimento por xénero das cadeiras. Co pasamento da finada Olga Gallego, só quedan catro mulleres na RAG. Poucas veces resulta o número catro tan evidentemente inxusto. A pregunta logo non vai ser se, senón cando e como se pode emprender unha iniciativa que resolva ese asunto de maneira decisiva e incluínte.
Non creo que a RAG teña unha política definida para excluír as mulleres. Chegamos ata aquí, porén, por mor de difusas pautas conservadoras que non se moderaron nin mudaron da maneira axeitada conforme o devalar dos anos. Non creo que a RAG rexeite de maneira aberta o manifesto, senón que non xestiona coa rapidez que quixéramos a resolución deste asunto da forma máis breve posible. E cando falamos de tempo, as cousas de palacio ou máis ben da academia non adoitan ter présa, e os mecanismos básicos que determinan a data na que un membro entre no seu plenario son puramente biolóxicos. Por iso debería dar indicios en canto fose posible de que adoptará unha nova política para a escolla dos académicos e académicas do futuro. Debería facer pública unha nova política que practique a discriminación positiva cara ás candidatas femininas, de modo que escolla dúas mulleres académicas por cada home, e seguir así ata chegarmos a cifras que reflictan unha representación fiel, xusta e equilibrada do universo cultural galego.
A presidencia de Méndez Ferrín marcou un punto chave da resistencia e crítica á política lingüística do goberno de Feijóo, e que en certa medida estes seus feitos lle deron un novo pulo de dinamismo e relevancia social á RAG. Con todo, se cadra o herdo máis significativo desta presidencia podería consistir en colocar os alicerces dunha RAG modernizada canto á súa identidade plural e diversa, un perfil que lle permitiría ser unha ferramenta afiada na Galiza do século XXI. Agardamos este próximo paso, conscientes de que se non se transforma a pauta da RAG de seguir elixindo homes ante tan evidente invisibilidade feminina, o edificio da rúa Tabernas vai carecer da capacidade de falar por todos e todas..
Ningún comentario:
Publicar un comentario