Rectificar é de sabios, pero tanto?

por Miguel Pardo, xornalista, no Xonal:

Disque rectificar é de sabios. Volverse atrás nunha decisión é unha práctica moi pouco habitual na política. Ou érao ata que o PP galego decidiu empregar o idioma nas súas batallas electorais. Desde que decidiu que intentar volver ao poder ben valía xogar co intocable. Foi daquela cando Feijóo e o seu partido comezaron a facerlle as beiras a colectivos como Galicia Bilingüe, buscando abranguer nos seus brazos toda a dereita do país, incluída a máis extrema. A vítima, a lingua galega, pouco importaba con tal de apañar uns votos.
Prometéronlles de todo, reivindicando a sacrosanta liberdade que agocha o neoliberalismo. Xa na campaña das eleccións, Feijóo prometeu unha e outra vez “liberdade de elección” para que os pais elixisen o idioma de escolarización dos seus nenos. Tivo que rectificar ao decatarse de que non todo era tan doado. De prometer elección total, a conformarse coas materias troncais, para logo determinar desde a Xunta o idioma de cada libro e prohibir que as ensinanzas científicas se puidesen impartir na lingua propia. Rectificou unha e outra vez.
Pero antes, nunha das súas entrevistas en Madrid, comprometérase a incluír no sobre de matrícula unha casilla para que os proxenitores optasen –“en liberdade”, por suposto– pola súa lingua favorita. Errou tamén e tivo que volver rectificar. Non houbo recadro ningún e a súa aposta limitouse a unha pseudo-enquisa para a Educación Infantil na que nin tan sequera se preguntaba polo idioma preferido, senón pola lingua materna dos cativos.
Pero lembren que antes, bastante antes tamén, a Consellería de Educación prometera un decreto que asegurase unha ensinanza repartida ao 33% entre galego, inglés e castelán. Volveron rectificar porque o ensino acabou, con sorte, nun 50-50, cando non nunha clara redución da presenza do idioma desta autonomía que gobernan.
Houbo tamén cambio de opinión, non se esquezan, cando a Xunta chegou a insinuar a segregación de alumnos por linguas. Debeulles soar tan esaxerado, que desta vez rectificaron rápido. Igual que rectificaron a súa relación con Galicia Bilingüe, que pasou de ser un colectivo de referencia para acabar sendo rexeitado como quen escapa do lobo. A súa estratexia, tan ben preparada desde Madrid, xa conseguira o seu obxectivo. Unha rectificación máis non importaba.
No entanto, tan pouco convencido debía estar o Goberno dun decreto tantas veces modificado, que argallou unha polémica e cara campaña de publicidade. No prego de condicións para adxudicar o contrato, a Xunta incluíu, en contra do que di o Estatuto, que o castelán era “lingua propia de Galicia”. E rectificaron unha vez máis, noutro cambio previo ao de onte mesmo. Agora, nin campaña, nin gaitas. O decreto foi “ben acollido” e a “alarma social” xa non existe.
Porque si, rectificar é de sabios, pero din tamén que o home é o único animal que tropeza dúas veces na mesma pedra. Carlos Negreira, candidato do PP á alcaldía coruñesa, acaba de resucitar un L que o seu partido rexeitou durante anos. Corina Porro, alternativa en Vigo, debutou na precampaña criticando a “imposición do galego”. Saben que teñen apoios, e moitos. Repetimos?