Samaín e a lingua

por X. L. Rodríguez Pardo, avogado,  no Xornal:

Onte rematou en Santiago O Camiño Pola Lingua que viña traballado pola organización Queremos Galego e que, tal como se fora o Samaín e non o Santo do día 1 nin, moito menos, o Defunto do día 2 de novembro, rematou e celebrouse no día 30 de outubro.
Agora resta por sabermos se tamén o Excelentísimo Señor Benedicto XVI, que chega o vindeiro día 6 polo que se sabe, fará tamén un anaquiño do Camiño Pola Lingua, aínda que tan só sexa dende Lavacolla a Santiago e, dese xeito, borrarase para sempre aquel “fala en cristián”, (mellor, como se dicía polos que preferían outra lingua diferente, “muchacho, habla en cristiano”), e logo, aos que mantiñan a lingua da casa, dos pais e dos avós, caíalles a maldición relixiosa por non falaren en castelán.
Tamén o Papa podería, agora, en pro da memoria histórica, resucitar o galego que foi condeado e poñelo,tódolos días en todas as igrexas de Galicia (que nalgunhas xa se vén facer), mais non na percura dese bilingüismo tocado cun armonio que tan só vai dirixido a rematar coa nosa lingua.
É de suliñar tamén, e podo dicir que vai contra do Samaín e de todo o que isto supón para os galegos, como pobo con amplas raiceiras chegadas do norte da Europa, a quen debemos poñer un altar e facerlle saúdos populares cada remate do mes de outubro e non só os cativos nas escolas ou pola casa e na compaña doutros nenos; senón, por riba de todo, os pais que manteñen a nosa lingua, coma o que é no Estatuto aínda vixente: “A lingua propia de Galicia”.
Por certo que, neste Camiño Pola Lingua e do que non fala ren o goberno galego, ou Xunta de Galicia, cómpre salientar esa convocatoria que se remata de facer, para falaren das súas cousas da autonomía, aos presidentes dun lote de comunidades autónomas, ficando sen invitación para a súa asistencia o Presidente do goberno de España.
E posíbel que, sen que se dixera ou comentara cousa algunha aos que non son membros da Xunta, no que se ande a traballar sexa nunha cativa “indepencia” a respecto do uniformismo estatal, collendo o Camiño Pola Nación do que, polo de agora non se sabe mais e, polo tanto, non sabemos se a o remate nos atoparemos cun claro federalismo que tan só precise o seu recoñecemento na maioría do pobo español.
Se así for, poida que llo debamos a Samaín e, pois, debemos procurarlle tamén un especial xacobeo de agora en adiante. Todo isto non pode esquecer o agradecemento do Papa por falarnos algo en galego.