Quero aplicar a miña ciencia á lingua para pintar a face do noso maior ben colectivo: o galego







martes, 23 de marzo de 2010

O galego, un erro?

por Ruth Fernández Fernández, en Galicia Hoxe

Semella que non hai prexuízos sobre o galego. Iso opinaba o conselleiro de Educación nunha entrevista publicada o sábado neste xornal. Non obstante, a realidade parece outra, cando se lles pregunta a moitos rapaces castelanfalantes, que aínda ven o galego como sinónimo de atraso e ruralidade. Con este panorama social e o novo Decreto da Xunta de Galicia a lingua de Pondal rematará por desaparecer en poucos anos, por extinguirse, polo menos nos contornos urbanos. Semella unha ofensa para os amantes da lingua galega ler afirmacións tan tallantes coma esta: "Elevar a presenza do galego nas aulas é o grande erro". Realmente temos "unhas condicións de bilingüismo cordial que se gozan na rúa"? Realmente a inmersión lingüística leva cara ao odio polo galego? Asústome ao ler cousas así. Parece ser que dende o 2007 se perderon falantes... Quixera ver esas cifras. Parece que o decreto do bipartito provocou un rexeitamento cara ao idioma propio de Galicia nas xeracións máis novas... Eu pertenzo a esas novas xeracións e levo con orgullo a lingua que aprendín no berce.
Do mesmo xeito, o secretario xeral de Política Lingüística aseguraba estes días que non se van cambiar as porcentaxes do Decreto do Plurilingüismo, aínda que se constate un retroceso no coñecemento do galego, cando o que se busca é un "equilibrio entre o galego e castelán nos centros educativos". Aínda que o da escola é un dos ámbitos máis propicios para suplir a escaseza de galego noutros eidos (internet, medios de comunicación...) non se baralla compensar esa ausencia cunha maior porcentaxe nas aulas, nin de lonxe.
Máis preocupados pola introdución de linguas estranxeiras coma o inglés que de afianzar a propia, camiñamos por un deserto, por terra de ninguén. Cando se consultou as familias para decidir as linguas, a cantidade de galego ou castelán que querían para os seus fillos? Van agora decidir en que medida se dan as integrais en matemáticas ou cando maduraron intelectualmente para analizar un poema de Góngora? Van ter poder de decisión para marcarlle ao profesorado cantas clases teóricas ou prácticas deben existir en cada materia ou como deben avaliar os seus fillos? Non entendo ese papel directo das familias. Consúltase a unha porcentaxe nun momento histórico X, pero os nenos que veñan detrás e se beneficien dos libros durante os seguintes catro anos serán vítimas da decisión doutros pais.

Ningún comentario:

Publicar un comentario