Quero aplicar a miña ciencia á lingua para pintar a face do noso maior ben colectivo: o galego







mércores, 24 de marzo de 2010

Primavera en tristeira flor lingüística

por Manuel Vidal Villaverde, en Galicia Hoxe

Álvaro Cunqueiro solicitaba mil primaveras máis para a lingua galega. El era basicamente (ou fundamentalmente?) un poeta. Os advenedizos de agora, os arribistas, os galegófobos e os lingüicidas aínda non abriran , moitos deles e delas, digo, aínda non abriran os ollos e a diglosia facía estragos e derrames entre os habitantes da entón silenciada nación galega, condenada a sobrevivir nos foxos. O fascista ditador aínda estaba vivo e morreu matando. Nós recordamos moitos tristeiros sucedidos, dende Moncho Reboiras, Sánchez Bravo, Xosé Humberto Baena, Julián Grimau, Salvador Puig Antich, etc. Aínda que non todos do bando do galeguismo, si eran militantes antifascistas, que loitaban por unha España plural e republicana. O senecto senador Fraga Iribarne, ministro de Información e Turismo, ministro da gobernación do Estado español hexemónico e egocéntrico, calou e calará estas cousas na posibilidade das súas memorias, e cando non dirá que Franco non era tan malo nin tan fascista como dicimos nós. Vázquez e Varela, e Anxo Lorenzo andan, como dixo Alonso Montero recentes, "a dar paus de cego", cal lombrigas desmemoriadas, como non podía ser doutra maneira. O secretario xeral de Política Lingüística vai de experto en sociolingüística e en cuestións xerais do idioma galego, iso si, con certos atrancos que meten medo e, inocentemente ou non, mesmo lle vén dar razón á galegófoba presidente de Galicia Bilingüe, que como xa dixemos aquí o outro día, despois do Decretazo do "experto" presidente da Comunidade eremitoria galega, dixo "esto ya pinta mejor".
O alicerce da aprendizaxe da nosa lingua está entre os tres e os seis anos, como moi acertadamente dicía esoutro día o sociólogo e amigo Fermín Bouza Álvarez. Pero estes van ao revés, e ser un país con un alto grao de analfabetismo tanto en galego como en castelán, introducen o inglés medio e medio dese atoldado río idiomático. Ou sexa, que grazas á política do PP español en Galicia, e aos seus acólitos, independentes e/ou advendizos ou arribista, como se dixo arriba, pola arte do birlibirloque, fannos -quere- trilingües, case, case, políglotas, o move a risa e fai estourar en múltiplas gargalladas aos lingüistas de maior prestixio da nosa negada nación. "A priori, sempre sospeito dunha persoa de dereitas cando fala de cultura. Que lles parece tamén a moitos de vostedes Desván de los Monjes en troques de Sobrado dos Monxes? É, quero dicir eu tamén que non é menos certo que Roberto Varela aterrou na pista do goberno galego ás ordes de Madrid sen saber de que ía ou iría a cousa, e agora xa o vemos. Certamente, amigo Alon- so Montero, é máis digno de lástima que doutra cousa, aínda que nós-outros, Xesús, nos negamos a axudalo a mellorar, porque a ignorancia, cunha tenacidade máis que inaudita, nega e negará todo canto descoñece, e resultaría traballo ímprobo axudar a saír da súa cegueira a un culto ou cultos coma estes que enseñorean a nación galega en nome de España co seu castelán devido en español grazas á escola filolóxica española, cuxo pai foi Ramón Menéndez Pidal, que deturpou todo cando lle veu en gana, dende Mio Cid ata as orixes da lingua vasca. San Millán de la Cogolla, ou sexa, o Códice Emilianiense, non indica nada verbo do nacemento do castelán, e son máis de mil anos de mentiras e intento de asimilación baixo prohibición dos incompetentes en materia lingüística?
Ese decreto pretendido é máis que estrafalario, estólido, estuto, perverso e altamente ignorante; a súa aplicación feriría de morte o idioma galego, xa de por si secularmente maltratado. A diglosia continuaría no seu grao máis humillante. Que nos expliquen por que Matemáticas, Física e Química, poñamos por caso, non se poden explicar no idioma da nosa nación? Non esquezan o agravio que se lles fai aos docentes se esta babecada vai adiante, e tampouco poñan en dúbida a férrea vontade do pobo galego, farto de inxurias ou de ofensas. A loita, señores do Partido Popular, continúa, non o esquezan, máis alá desta tristeira primavera do enunciado. A nación galega non é unha tenda en rebaixas de verán.

Ningún comentario:

Publicar un comentario