Un deles Para que lle serve o galego a unha húngara? trata do caso de Vera Gergely, unha moza húngara que aprendeu galego para traducir a Cunqueiro. Agora mira o mito de Hamlet con outros ollos.
O outro artigo é unha das teimas que temos nesta bitácora: o mito da imposición. Case medio milleiro de normas obrigan a empregar o castelán nas actividades máis cotiás, pero algúns sectores da clase política porfían en falar da "imposición" do galego.
Como aquí gostamos moito de Pilar Gacía Negro, vexamos o que conta sobre este asunto:
Para ela resulta simplemente “aberrante” falar de “imposición” do galego xa que, dende o seu punto de vista, implica unha redución do idioma propio á categoría de “dialecto” ou “sublingua” dado que, apunta, “nas linguas de verdade”, coma o inglés, “non só non se maldí a imposición, senón que se patrocina”, caso das estancias de estudantes, relata, en países de fala inglesa nas que os máis novos “teñen que aprender á forza e por necesidade” a expresarse.
No caso dunha lingua “en conflito” –“e conflito”, matiza a filóloga, “non implica andar a puñadas, senón unha relación de xerarquía entre linguas”–, esa suposta “imposición” é “vital” para os expertos en eidos coma o escolar, xa que o contacto dos alumnos co idioma constitúe, en ocasións, só “unha mínima oferta de galego” nunha vida desenvolvida integramente en castelán. “Confúndese o verbo”, chancea García Negro. “Onde din ‘impoñer’ deberan eliminar o prefixo e dicir, simplemente, ‘poñer’ o galego”.
Ningún comentario:
Publicar un comentario