Xosé Luís Regueira (Goiriz, Vilalba, 1958) é catedrático de Filoloxía Galega na USC, experto no ámbito fonético, membro da International Phonetics Association e membro do Instituto da Lingua Galega (ILG). A todos estes méritos profesionais hai que unirlle, dende o pasado 25 de marzo, o título de académico electo. O plenario da Real Academia Galega decidiu ese día que era a persoa axeitada para ocupar a vacante de Olga Gallego.
Como se entera un de que a RAG o escolleu como académico e como senta a noticia?
Antes de propoñerte, pregúntanche se queres formar parte. A partir dese momento xa non sabes o que pasa. Son trámites internos da Academia. Logo comunicáronme que a miña era a única candidatura. Que sente un? Satisfacción do recoñecemento polo teu traballo e tamén satisfacción porque teñen unhas expectativas contigo, pensan que vas ser útil no futuro. E espero ser útil nese sentido, porque sabemos o que se fai na Academia. Sabemos que traballa para a idioma, tanto no ámbito do corpus da lingua, como tamén no ámbito da defensa da lingua.
A Academia está a ter unha posición clara na defensa da lingua e presentou un recurso contra o decreto que foi admitido a trámite. Como investigador e agora como académico, como definiría a situación lingüística actual?
É unha cuestión de dominio público e, aínda que polo momento non son académico numerario, o ingreso non cambia esa mirada. Hai un intento coordinado e dirixido politicamente para desmontar a normalización do galego. E non é só desmontar a normalización, senón tamén poñer en risco as autonomías e poñer en risco os gobernos autónomos. A imaxe que se quere consolidar é a dunha España única e homoxénea en que se nos permite falar galego nos nosos guetos, pero sen interferir cos castelán falantes. O Goberno galego está apuntado nesa política. Xa na campaña electoral empregábanse ese tipo de argumentos baixo unhas estratexias moi ben organizadas e que sinalaban que a normalización quería dicir imposición e que a imposición do castelán quería dicir liberdade. A educación, xunto aos medios públicos, é un piar da normalización que están tratando de desmontar. Temos que conseguir reaccionar e reverter eses ataques, pero tamén ir máis aló. Temos que conseguir novas vías de normalización, non só limitarnos ao ensino e nos medios públicos. Que pasa coa iniciativa privada? Que pasa cos medios privados? Non somos capaces de ter medios privados en galego? É unha pregunta que hai que ir facéndose.
Que resposta lle daría a esa pregunta?
Non teño unha resposta, pero penso que hoxe debería haber unha fibra social para seguir tecendo unha serie de redes que teñan algún peso e con capacidade de mobilización social. Hai moitísima xente con vontade, vemos iso nas manifestacións en defensa da lingua. Non só está toda esa xente, hai moreas de profesionais realmente implicados e que son sensibles á normalización. E outros moitos se apuntarían seguramente. En todos os ámbitos. Temos que ser capaces de crear dinámicas que leven a cabo iniciativas, aínda que sexan pequenas, pero que se poden multiplicar. Non é só asinar manifestos. Temos que ter algunha capacidade de levar a cabo moitísimas iniciativas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario