Este 17 de maio celebrase un Día das Letras Galegas que se enchera de actos en lembranza do poeta Lois Pereiro, un dos máis vangardistas e que convulsionou a literatura e a cultura galega na efervescente década dos oitenta do século XX. É de salientar que están programados actos non só nas rúas das principais cidades galegas senón tamén por parte das comunidades de emigrantes galegos na Arxentina, Venezuela, na miña querida Suiza, e mesmo no Xapón, ondeYolanda Castaño, Branca Novoneira e Mónica de Nut do grupo "Tender a man" teñen prevista unha actuación en Tokio que sen dúbida contribuirá a espallar o coñecemento e aprecio pola nosa cultura no país do sol nacente. Este 17 de maio é unha proba máis da fortaleza do idioma e a cultura galegas que a pesares de ter soportado unha infame campaña de desprestixio nos últimos anos mantense como o principal sinal de identidade de Galicia. É certamente abraiante ver que nestes tempos temos que escoitar a persoas e grupos que denuncian unha suposta "imposición" da lingua propia de Galicia e denuncian a suposta "limitación" e a "inutilidade" do uso cotián do galego. É obvio que quen isto defende vive alleo e de costas a realidade do país e afeitos coma que nos cines o 95% dos filmes están en castelán, na universidade de A Coruña ou Vigo só se emprega o galego en menos do 10% das clases e que si un pon a televisión a única canle que emite integramente en lingua galega é a pública TVG. Nas rúas non hai que dar unha volta moi lonxe para ver que máis do 90% dos anuncios e letreiros, tanto publicitarios coma informativos, están en castelán. E isto vulnerando impunemente toda a lexislación tanto do Estatuto de Autonomía de Galicia como Constitución española que establece a cooficialidade de galego e castelán. De feito, o noso Estatuto de Autonomía define o idioma galego coma "a lingua propia de Galicia" e mandata aos poderes públicos para a súa promoción e difusión. A pesares distas evidencias a algúns aínda lles parece "excesiva" a presenza da lingua propia de Galicia na sociedade actual.
É preciso neste intre reaccionar e defender con firmeza unha lingua e cultura que son únicas e irrecuperables e que nos definen coma pobo diferenciado a nivel internacional dende hai máis de mil anos. Neste sentido non é de recibo que a Xunta de Galicia manteña esta actitude de pasividade ou aberta complacencia nalgúns conselleiros e altos cargos, diante dos ataques e aldraxes que a cotío se están a producir contra a lingua propia do país. A Lei de Normalización Lingüística foi un claro éxito no seu día polo gran consenso político e social que acadou trala súa aprobación no comezo dos anos oitenta. Posteriormente, o Plan de Normalización Lingüística elaborado e aprobado baixo o último mandato do presidente Manuel Fraga e co consenso de todos os grupos no Parlamento de Galicia foi outro importante paso na dirección axeitada. A lingua é unha cuestión esencial para o futuro do país e, por tanto, debe estar por riba de diferenzas partidistas. É preciso recuperar o consenso entre o PP, PSdeG e BNG para recobrar a unidade a prol da promoción da lingua galega. Esta tarefa non será doada pero é imprescindible para garantir a supervivencia do idioma e que as novas xeracións poidan gozan das obras de Lois Pereiro, Rosalía de Castro, Manuel Rivas, Rosa Enríquez, Otero Pedrayo, Emma Couceiro, Ramon Cabanillas, Manoel Antonio, Emma Pedreira, Teresa Gonzalez Costa e tantos outros autores que colocan a nosa literatura o mesmo nivel que a danesa, húngara, eslovaca, finesa ou calquera outra de Europa. Co compromiso de todos, como diría Álvaro Cunqueiro e subscribiría sen dúbida o noso querido Lois Pereiro, a lingua e a cultura galegas poderán gozar de mil primaveras máis.
Ningún comentario:
Publicar un comentario