O leite, a leite, a leche, la leche.

Este é o conto da leiteira.
Algúns din que a leiteira era de Rellas, outros que de Cortegada, e se lle preguntades a calquera da Bandeira, dirá, por suposto que a leiteira era veciña deles de toda a vida.
A cousa foi que a leiteira comenzou tendo catro vacas, alá en en tempos, cando o leite valía algo. Era moi espilida, sabía tratar cos bancos, e non tardou en montar un establo bastante grande. A cousa marchaba ben. Ata pensou e comercializar ela mesma o seu leite.
A leiteira era unha muller asisada, non como a do conto, tiña os pés na terra. Estaba orgullosa de ser quen era, de ser galega. Por iso sabía que o seu leite estaría etiquetado en galego, só en galego, para que se soubese de onde viña, e que era un produto de calidade, sen químicas. Ata lle tiña pensado o nome , sería O Leite, así, simplemente.
Volveu aos bancos, aos créditos, á compra de naves, de maquinaria, pero tivo que parar en seco. Un funcionario, un da consellería díxolle que non era posible, que a súa leite tiña que comercializarse en castelán, pois REAL DECRETO 1334/1999, de 31 de xullo, no seu artigo 18 decía:

Artículo 18. Lengua en el etiquetado.
Las indicaciones obligatorias del etiquetado de los productos alimenticios que se comercialicen en España se expresarán, al menos, en la lengua española oficial del Estado.

A leiteira loitou. Durante anos. Viñeron tempos peores, pagábanlle menos polo produto, aumentábanlle as facturas, a compra das cotas... En definitiva, como decía o seu fillo: isto é a leche!
Non lle quedou outra alternativa que deixar o seu soño aparcado. Agora véndelle todo o que lle dan as vacas a unha multinacional, moi coñecida, que comercializa, queixos, iogures, postres e toda clase de produtos lácteos coa marca: Que te pego, leche! . O slogan: La leche mejor preparada.
Quen sabe a química que lle botan! Di a nosa leiteira, e con razón.

P:D: A nosa lingua corre o perigo de dialectalización. A situación non é para botar foguetes. Cada vez máis xente deixa de dicir o leite, para cambiarlle o xénero ao coincidente co castelán: a leite.
O seguinte paso, eu xa o teño oído, comenza por frases como Nesa cafetería utilizan unha leche moi mala. E nese devalo andamos. Podémolo parar se estamos orgullosos, como a leiteira. Que sigue loitando.