Quero aplicar a miña ciencia á lingua para pintar a face do noso maior ben colectivo: o galego







sábado, 5 de marzo de 2011

Castelao, propagandista do nacionalismo

por Manuel Dourado Deira, no Galicia Hoxe:


¡Bravo y Olé! Como gritaría un cantaor de fandango, con palmas, taconeo e a golpe castañolas! Este delirio flamengueiro é o meu aplauso a tanta aflamengada sabedoría como demostrou o PPdeG no pleno do Parlamento de Galicia do 22-2-11. Transcribo o esencial da noticia dada por este xornal o 23-2-11: "O PP de Galicia -escribe X. Leiro- rexeitou onte no Parlamento (de Galicia; non de Castela-León, ou mesmo de Madrid) a iniciativa do BNG de declarar o 2011 como Ano de Castelao coincidindo co 125 aniversario do nacemento do autor galeguista". "O deputado popularAgustín Baa- monde cualificou a proposta de "propaganda da ideoloxía nacionalista". ¡Que clarividencia, Sr. Deputado! ¡Bravo y olé! Porque, en efecto, Castelao é un xenial ideólogo galeguista e nacionalista. ¿Propagandista? ¿Non é algo normal en calquera ideoloxía? ¿Acaso o PPdeG non fixo e segue a facer propaganda, incluso excesivamente triunfal e vacua? ¿Talvez entenden que para eles é lícito, e para a oposición, non? Se este é o pensamento que os atormenta, concretemos que é iso de ser propagandista:
O Dicionario ensina que propagandista é "a persoa que fai propaganda, especialmente política". Epropagar significa "estender unha cousa; difundir, divulgar, espallar, propalar, publicar...". Todo isto, reitero, non o fai o PPdeG día a día? ¿Que cota de pantalla chupa (perdón pola vulgaridade do termo) o Sr. presidente todos os días?
Se pensan así, permítaseme unha anécdota que, na era de San Francisco Franco, Caudillo de España, ocorreu na cidade de Pontevedra. Eran tempos de "prietas las filas"; de "pan, justicia y paz"; pero o "pan blanco" e o aceite de oliva só se conseguían de estraperlo porque andaba polas nubes; pero había en abundancia para os beneficiarios do Réxime. Incluso se facían suculentos negocios como no caso Rea-ce de Redondela que había aceite de oliva por toneladas, etc.
Agora cómpre unha anécdota de Pontevedra: Un home ía polas rúas batendo cun pao unha grande lata do aceite, e gritaba: "Una, Grande y Libre!!". Entón, dous grises (policías-gardiáns do Réxime) parárono: "¿Que va Vd. diciendo?". "Digo que esta é unha lata do aceite; e é grande, non si?; pero, está libre, e a miña muller xa me ten máis que farto de comer patacas coa tona". Os grises "trincárono" e levárono á Comisaría. Non pasou cousa maior.
¿Por que o BNG non pode propoñer a merecida homenaxe a Castelao no seu 125 aniversario do seu nacemento, sobre todo, cando se trataría dunha homenaxe puramente cultural da súa grata recordación? ¿Ignoran que se existe o Parlamento de Galicia, que o PP domina e desfruta neste momento, é porque Castelao o defendeu e o reclamou nas Cortes de Madrid durante a República? Deberían estarlle agradecidos no canto de o perseguir no nome desa quimérica España "una, grande y libre". Quizais se deba a ignorancia da nosa propia Historia e deveñen vítimas do adou- trinamento ideolóxico partidario. ¡Que pena!.

Ningún comentario:

Publicar un comentario