A utilidade dos polinomios

Cando alguén que non me coñece se entera de que eu son profesor de matemáticas sempre ten a mesma reacción. Mírame de esguello, en moitos casos incluso cun pouso de odio, e pregúntame:
- Mira, ...e iso dos polinomios, serve para algo?
Daquela eu teño dúas alternativas. Podo coller amenazadoramente un lapis e un papel no que comence escribindo uns garabatos como os da imaxe para aclararlle os conceptos dos que lle vou falar. Comentaríalle se lembraba os monomios, as expresións que aparecen na primeira fila. Basta con escribir uns poucos para poder imaxinar infinidade deles. Despois virían os binomios que non son outra cousa que sumas de dous monomios; e finalmente os polinomios ou sumas de tres ou máis monomios. Podo continuar así cun discurso de máis de media hora no que lle fale de sistemas de  de numeración , de calculadoras, de bits, ou incluso de aproximacións de funcións, da construción de galiñeiros, da fabricación de caixas ou do avance da ciencia e a tecnoloxía,  pero sei que non paga a pena porque sei que o meu interlocutor deixaría de prestarme atención aos vinte segundos de eu comenzar, así que sempre me decanto pola segunda opción e contéstolle:
- Os polinomios? Os polinomios non serven para nada.
Entón na face do meu interlocutor debúxase un pequeno sorriso que demostra claramente que, por fin, obtivo un triunfo sobre as matemáticas, sobre esas odiadas matemáticas que nunca entendeu moi ben. Probablemente a razón de que a min me pase case o contrario débese a que tiven moi bos profesores de matemáticas. Despois de reflexionar moito sobre as súas forma de impartirme a docencia concluín que o feito de que impartiran as súas aulas en galego estaba no cerne do seu bo facer docente. Deste xeito cada vez que escoito falar do plurilingüismo a min véñenme á cabeza indefectiblemente ducias de imaxes de polinomios e é por isto que eu penso que o entendemento que eu teño de certos conceptos sociolingüísticos é máis acertado do que teñen outras persoas que eu teño por máis preparadas ca min como poden ser os rexedores da Consellería de Educación ou da SXPL.

Precisamente para saber como desde a Xunta entenden algúns dos conceptos básicos da sociolingüística fun ao seu web, concretamente ao apartado de linguas. Probei a premer na pestana de lingua estranxeira e enseguida puiden comprobar que se a comparaba coa de plurilingüismo, os seus contidos son indistinguibles. Aínda máis, se premía nas outras pestanas, na de bilingüismo, por exemplo, podía ver que aquilo era un totum revolutum; isto é, que para Anxo Lorenzo e Jesús Vázquez é o mesmo o plurilingüismo que o bilingüismo. E cando desde a  Xunta se fala de bilingüismo todos sabemos que unha das linguas é o inglés e que a outra non é o galego. Polo tanto, e tendo en conta que o ensino do inglés é máis unha disculpa que un interese serio, así como o plurilingüismo se converte en bilingüismo, éste fica reducido ao monolingüismo. En castelán, claro. Eis aquí a política lingüística da Xunta de Galicia.
Agora xa sei que cando alguén me volva a preguntar pola utilidade dos polinomios, xa nunca máis poderei contestar: "Os polinomios? Os polinomios non serven para nada."