O coordinador xeral da visita do Papa Bieito XVI e Canónigo da Catedral de Santiago de Compostela manifestaba fai uns días que a polémica suscitada polo uso do galego na liturxia "abúrreme moito". Diante da pregunta do xornalista sobre do distinto uso do galego e catalán na liturxia reiteraba "esas cousas abúrrenme moito, certamente, moitísimo. Que quere que lle diga". O xornalista insistía "entón haberá moito ou pouco galego na misa?". "Haberá o mesmo que normalmente hai nas grandes citas da Catedral: unha lectura, uns parágrafos na homilía , algo na introducción, unha parte na oración dos fieis..."
Poucas veces unha resposta deixa tan as claras o desleixo e desprezo polo noso idioma. Ningunha expresión de afecto, de dignidade como canónigo galego, mesmo nin sequera a mínima cortesía e tradicional diplomacia vaticana, co galego e a reclamación do seu uso o responsábel coordinador da visita non ten o menor interese . Está cansado e aburrido.
Así se explica a permanencia de tópicos e prexuízos dos que negan permanentemente os dereitos do noso País. Non deixa de ser curioso que sigan tendo tanta vixencia nun novo século descricións coma esta de Castelao no Sempre en Galiza: "Seríamos parvos se non reaicionáramos contra os finxidos partidarios da cordialidade hespañola cando supeditan esta cordialidade a un sometimento do galego á súa tradicional intransixencia. Nós non podemos esquecer que dende a Escola, a Cátedra, o Púlpito, a Tribúa, o Tribunal, a Oficiña e o Cuartel, o dedo erguido do Estado hespañol impoñía silenzo aos que intentaban falar galego. Qué non se impoñía o castelán ?... Eu vin a un Presidente de Audiencia prohibirlle a un abogado que interrogase a un labrego en galego, fundandose en que o labrego entendia o castelán i él (o Presidente ) non entendía o galego, pero é indiscutible que as declaracións traducidas in mente polos testigos non son testemuños íntegros, e que, polo tanto, nin se concibe un xuez en Galiza que non seipa o galego, nin se concibe que un abogado non poida interrogar a un testigo na súa própia lingua..."
Agora ben a nosa reacción esixindo para o galego o status que lle corresponde como lingua propia do noso país na visita do Papa ao señor canónigo abúrrelle moitísimo. Non sabemos se D. Salvador Domato Búa canónigo da Catedral de Compostela e natural de Caldas de Reis se aburrirá tamén moito e non sentirá orgullo e autoestima diante do maravilloso patrimonio histórico artístico galego que fai do Obradoiro unha Praza de relevancia universal sendo puramente galega. Non sabemos se se aburrirá desesperadamente contemplando as nosas paisaxes pero debería saber que o galego como creación histórica do noso pobo e na que mesmo os reis cantaron a Santa María é merecente da mesma admiración e respeto que debe ter o noso patrimonio artístico ou o noso patrimonio medioambiental. Non é comprensíbel que o seu uso na catedral sexa un uso litúrxico-ritual coma o descrito polo señor canónigo para as grandes citas... O galego non pode ter a consideración de estranxeiro e secundario na nosa propia nación coma o descrito polo señor canónigo para as grandes citas
Ningún comentario:
Publicar un comentario