A lingua de deus

Teño un fillo de oito anos e un amigo e compañeiro de clase invitouno á súa primeira comunión. A ceremonia celebrouse nunha parroquia do Concello da Estrada (diócese de Santiago) que ten menos de 500 veciños. Non terei que insistir moito en cal é a situación sociolingüística da parroquia: alí todos falan en galego. Todos?, ben parece ser que todos non. Cando chegamos á igrexa xa comenzara a misa pero podíase oir pola megafonía externa. Desenvolveuse toda en castelán. Toda?, ben toda non,... ou si, explícome.
O desenvolvemento completo do acto foi tal e como dixen en castelán, excepto ao final, cando acabou a celebración o sacerdote anunciou os horarios dun par de funerais a celebrar os vindeiros días, e este anuncio si foi en galego.
O importante, a celebración eucarística, o diálogo con deus, desenvólvese sempre en castelán. No entantanto reservamos o galego para a comunicación informal, para o secundario. Isto é o bilingüismo cordial, cada lingua no seu sitio.

Á mesma hora no estadio de San Lázaro, en Santiago, 12.000 mozos asistían a unha misa no marco da 'Peregrinación e Encontro de mozos' (PEJ 2010), que organiza a Igrexa en Santiago de Compostela. E en que lingua fala a igrexa santiaguesa?. En castelán, naturalmente. Aínda así, no transcurso da celebración reservouse un espazo para a lectura de textos en catalán e eúscaro, pero non en galego.

Teremos que revisar outra vez o seguinte titular da web da Secretaría Xeral de Política Lingüística: O Arcebispado de Santiago de Compostela amosa o seu interese pola utilización da lingua galega na actividade eclesial.