1.Os territorios non teñen lingua.
2. Os dereitos témolos as persoas, non os idiomas.
3.Os nenos van ao colexio para formarse, non para salvar linguas. A educación bilingüe debe ser voluntaria
4.Como mellor aprende un neno é na lingua materna.
5.Os topónimos cambian por unha cuestión de utilidade, necesidade ou vontade colectiva. Eses topónimos son un tesouro máis das nosas linguas, que non debería sernos furtado.
6.Debemos atribuírlles esa capacidade de amar a súa lingua ás persoas que teñen o español como a súa lingua propia en Galicia.
7.Os pais esperamos que aos nosos fillos lles ensinen no colexio aquelas palabras que non usamos na nosa vida diaria.
8.Os pais temos dereitos á elección da lingua na que son educados os nosos fillos.
9.O ensino produce un adoutrinamento nacionalista na escola: críticas á ditadura franquista e á “invasión” dos Reis Católicos, proposta de “galeguizar” o nome ou os apelidos que recibiron dos seus avós e de converterse en “neofalantes”.
10.A conservación das linguas diferentes do español está sendo monopolizada por sectores con grandes intereses económicos, por grupos de poder e mesmo por algúns fanáticos.
11.Que os cidadáns, sobre todo os nenos, poidan desfrutar dos dereitos que teñen as persoas que viven noutras democracias con máis dunha lingua oficial. Defensa dos dereitos civís fronte á defensa das linguas.
Segunda. A RAG vai debater sobre outra restra de mentiras que nos vindeiros meses aparecerán como a "Lei de Convivencia e Participación". Tal e comoentou o seu secretario, Luís Axeitos, "este tema que aparece na Lei de Convivencia das consultas, non é outra cousas que unha disposición máis que emana do decreto". De seguro que as conclusións serán tan ilustrativas como as que no seu día xa achegaran sobre as Bases do funesto decreto de plurilingüismo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario