A política do "tanto ten" aplicada á lingua, desde o uso á calidade, evidencia desleixo cando non desprezo ou asunción dunha "natural" marxinación
Veño de ler hoxe nalgún medio de comunicación que ao fin vai comezar a se visualizar no mercado esa marca de distinción do leite autóctono seica ideada pola Consellaría de Medio Rural; polo de agora, que saibamos, unha das escasísimas accións concretas de apoio a tan estratéxico (e maltreito) sector da nosa economía que se lle coñecen á consellaría dirixida por Samuel Juárez en practicamente xa dous anos que leva de titular.
Sabiamos xa, por certo rebumbio que se armou, que o lema publicitario escollido como "marca da casa" desta acción publicística que seica procura pór en valor o leite autóctono vai ser "100% galega". Polo que hoxe podiamos ler nalgún xornal, cando menos Feiraco vai levar este selo, de seu indicativo da nula importancia que lle dan os que nos mandan a algo que é, como pouco, tan galego como o leite das nosas vacas: a nosa lingua, o galego. Non é só no leite, xaora: abonda con sintonizar a Radio Galega ou os telexornais da TVG para pasar en cuestións de segundos do estupor á repulsión; con escoitar case calquera comparecencia parlamentaria -con honrosas e dignas excepcións -; con pretender empregar o tradutor automático para o galego para ler as noticias da Voz de Galicia (opción esta nada recomendábel); con ter o atrevemento de querer consultar en galego a páxina web doDefensor del Pueblo; e un longuísimo etcétera que nos podería ocupar horas.
Non quería esta pequena reflexión afondar no drama social, económico e, a fin de contas, humano en que vive inmerso desde hai xa demasiado tempo o agro galego; non porque non sexa preciso denuncialo, unha e outra vez, as veces que cumpra no entanto non se corrixir semellante inxustiza histórica. Máis ben é porque, mente sempre tan revirada a miña, non fun quen de evitar compor mentalmente o paralelismo entre a estratexia da Consellaría do Medio Rural e a da inefábel Secretaría Xeral de Política Lingüística. Á frase de "facer que fago, para na realidade non facer" haberíalle que xuntar, ao menos no caso do departamento que dirixe o inefábel ex sociolingüista (dito por el mesmo) Anxo Lorenzo, aínda estoutra frase: "Facer que fago, para na realidade só desfacer".
Así, asistimos outravolta na nosa historia a un goberno que substitúe as accións que lle deberan ser propias pola simple propaganda, como era norma en tempos aínda ben recentes da que alguén denominou no seu día pax fraguiana. Porén, cun agravante no caso do executivo presidido por Alberto Núñez Feixóo: que non conformándose con non faceren e queréreno disimular, desfán todiño o que, mellor ou peor, antes se tentou construír, erguer partindo moitas veces de cero.
Para que se entenda cun exemplo aínda ben máis gráfico: o mesmo que Samuel Juárez disfraza o seu desinterese por dar calquera tipo de batalla de cara á creación dun grupo lácteo galego, Anxo Lorenzo conténtase con responder á terríbel caída de falantes iniciais da nosa lingua organizando "festas dos axóuxeres" e inaugurando unha canle televisiva para, con todos os respectos, consumo exclusivo de profesorado, técnicos e funcionariado. O de sempre. E cun agravante: non ledo con non facer, con ollar a vida pasar desde a xanela, o noso secretario xeral de Política Lingüística considera "un derroche" que a nosa lingua propia -a que o puxo a el aí, e a que lle deu de comer toda a vida e lle segue dando -exista nas institucións públicas que tamén contribuimos a pagar as galegas e os galegos, neste caso o Senado; onde tamén hai senadores galegos e senadoras galegas escollidos e escollidas por galegos e galegas. Anxo Lorenzo foi mesmo máis aló que o presidente da Xunta, que se atreveu a cualificar o dereito ao uso do galego no Senado de "excesivo".
Agora xa sabemos que para o noso presidente e o noso secretario xeral de Política Lingüística a nosa lingua e o dereito ao seu uso son excesos e malgastos. Se cadra tanto como os propios cargos que ocupan. Se así for, xa saben onde teñen a porta.
Ningún comentario:
Publicar un comentario