Que o Decreto de Trilingüismo podía parir monstros era una sospeita ben fundada, mais sempre nos quedaba a confianza no sentido común dos ensinantes e das familias. O tempo, que todo o fai patente, vainos mostrando como a nosa era unha esperanza va. Enténdese que as familias, que queren o mellor para os fillos, caian na trapela da oferta que se lles fai. Sairán, dinlles, dominando tres idiomas. Nada menos que dominando. O que é máis difícil de dixerir é que os profesionais, que saben ou deberían saber que a base de toda aprendizaxe é a propia lingua, estean a favor de equiparala a unha lingua estranxeira. Pois acontece. Eu sei dun centro que imparte, en Primeiro de Primaria!, o Coñecemento do Medio en inglés. A presenza do galego é a mínima, mesmo por baixo do que sinala a lei. A directora do colexio celebra a decisión dicindo que dela se derivou unha chuvia de material para o ensino: mesas, taboleiros, libros e non sei cantas cousas máis. Vaia, que os de arriba se senten moi satisfeitos coa escolla. Celebran que unha comunidade educativa –haberá moitas máis– estea disposta a lles seguir o xogo.
Coñezo moita xente nova que domina varios idiomas, mais empezou polos alicerces. Non sei que linguas se poden aprender desde a indixencia nas palabras que nomean o mundo próximo. É dese mundo do que se ocupa, a nivel de Primeiro de Primaria, o Coñecemento do Medio. Daría algo por ver por un furadiño como transcorre a clase, como se lle explica a un alumnado de seis anos, nunha lingua que descoñece, os conceptos desta área. Unha área de experiencia que, é obvio, só pode partir de experiencias vividas na lingua propia. Sospeito que falar de esperpento é pouco.
A isto chámanlle liberdade de elección. O tempo dirá o seu nome verdadeiro e, oxalá que me equivoque, parecerase bastante á afasia.
Ningún comentario:
Publicar un comentario