Liberados

Cunha recomendación especial para que o leades, de Miguel Pardo, xornalista, no Xornal de Galicia
Síntome liberado, relaxado e cómodo por fin. O presidente da Xunta de Galicia e o seu Goberno acabaron coa imposición, con esta “ditadura lingüística” que nos oprimía a tantos neste país. Non o senten? Non notan xa ese aire novo desta nova democracia idomática? De verdade que non respiran mellor?
Fíxense ben. Xa non hai quen cambie de idioma cando entra nunha entidade bancaria, non hai funcionario que insista en non contestarme na miña lingua, nin profesor que non cumpra coa súa obriga. Tampouco hai problemas no médico. A miña avoa xa non sente prexuízo ningún e explica con naturalidade todo canto lle acontece nos últimos días. Está maliña pero o doutor e as enfermeiras respectan como nunca os seus dereitos lingüísticos. Para iso pasaron unha oposición na que demostraron que saben falar dúas linguas. Bilingüismo cordial e sen imposicións, como debe ser.
Non foi sen hora que este Goberno nos liberara por fin dunha opresión que non mereciamos. Empeza nos colexios pero xa se nota no ambiente. Lonxe están aqueles tempos nos que algún incauto profesor prohibía falar algún idioma na clase. Agora non hai problema. Cada un fala o que lle peta e responde o que lle dá a gana. Son libres por fin. Non o senten vostedes?
E aquelas garderías nas que meu curmán sufría aquela terrible inmersión. Todo acabou de vez. Antes cambiaba de idioma segundo o que lle falasen, pero agora xa non. El tamén é libre, ben libre. Como nunca o foi. Tanto que agora que botou esa presión de riba non fai máis que repetir que usa un só idioma porque está no colexio. Xa é un neno grande. Sabe moi ben o que fai. E non me contestes. É a súa elección.
E non o notan pola noite? Toda esa rapazada que comeza a ligar e a saír de copas. Son libres por fin. Falan sen imposicións. No que queren e como queren. Todos o mesmo, si, pero xa non hai quen chame paletos aos que non comparten lingua con eles... E entendan ben o da lingua.
Creo que xa me pareceu ver no quiosco unha chea de xornais naquel idioma oprimido. E temos filmes dabondo tamén. E onte contestáronme sen imposicións en Facenda. A liberdade éche o que ten. E así de doado. Se era tan fácil, non sei por que tardaron tanto. Estamos salvados. Grazas, moitas grazas