'O pacto pola lingua chámase Plan de Normalización’

Entrevista a Carlos Callón, presidente da Mesa pola Normalización Lingüística, na Nosa Terra:
Carlos Callón (Ribeira, 1978) preside a Mesa pola Normalización Lingüística e participa na plataforma Queremos Galego. Profesor de Lingua e Literatura, vén de publicar o libro 'En castellano no hay problema' (Xerais, 2010), compilación de traballos sobre a situación do galego e as discriminacións que aínda padecen os falantes.
Un título que pretende provocar... unha reflexión.
Polo menos que pretende chamar a atención. Non desexamos que a xente que fala castelán teña dificultades para vivir nese idioma, mais tamén queremos poder vivir en galego, esa é a verdadeira igualdade.
No libro conta que o titular da súa primeira entrevista foi: “Me enternece ver a los niños hablar en gallego”. Avanzaríamos desde 1995?
Lamentabelmente, os medios seguen a reproducir en castelán entrevistas de persoas que se expresaron en galego. A presenza do noso idioma a nivel mediático é menor desde 1995. É certo que hai televisións locais que empregan o galego e que hai unha segunda canle da TVG na televisión dixital terrestre, mais o número de emisoras en español multiplicouse.
Ao longo do texto desliza numerosas discriminacións. Aumentan, diminúen ou se manteñen?
As discriminacións mantéñense, mais mellora a conciencia lingüística da poboación para opoñerse a elas. É positivo. No libro relato un caso dun cidadán que se queixa nun hospital porque non o entenden. Un exemplo que recollen todos os medios, mais trátase dun inglés. Se os periódicos tamén recollesen as discriminacións ao galego, encherían páxinas e páxinas todos os días.
Nun dos primeiros artigos propón un Acordo Nacional sobre a Lingua, como Feixóo.
Ese artigo é de 2002, un momento no que se percibía a necesidade de novos pasos cara un acordo que era posíbel. Tras esa proposta da Mesa redactouse o Plano de Normalización Lingüística, que se aprobou por unanimidade en 2004, apoiado por todos. O acordo que pide agora Feixóo xa existe, chámase Plano de Normalización. El participou nese proceso e agora non o aplica porque o consenso que propón é para matar o galego. Non quere dialogar, non recibe a Queremos Galego, anunciou que non vai ceder en aspectos como o decreto ou no coñecemento do galego na función pública. Non pide un pacto, pide unha adhesión.
Por outra banda, a toponimia deturpada está a desaparecer e contamos cunha normativa de consenso.
Aí si houbo un avance pero tardamos lustros despois de aprobar a Lei de Normalización en 1983 e a deturpación continúa desde a Administración central.