Froiz

Que alguén me explique o título, por favor.
por Belén Regueira, periodista, na Nosa Terra:

Pensen o que pensen da elección de Lois Pereiro como cadáver exquisito para o próximo Día das Letras, cómpre saudar con entusiasmo as súas primeiras consecuencias: por fin temos na cultura galega algo que parece un conflito xeracional! Resulta tentador ler como tal o divertido intercambio de epístolas dos últimos días: as celebracións do pereirismo e a irrupción dos Supertacañóns da intelligentsia autóctona. Modernos vs Rancios, Jaureguizar vs Caneiro, Solteiros contra Casados.
Os Novos arrepoñénselles aos Vellos? Non lles sei. O descenso do nivel de riquiñismo aparente do debate cultural hai que aplaudilo, pero todo indica que aínda temos o pai sen matar. Nin se fritiron as “croquetas de Castelao” nin se cortaron as “suxas mans” dos santóns nin lle fixemos a parcelaria a Novoneyra. E o presidente da Academia que designa a Pereiro vén sendo o mesmo león alfa que lidera sen discusión a manda literaria desde hai décadas. Mesmo Manuel Antonio, outro que tal, admitía límites para a súa insolencia no “Máis Alá”: “Os vellos non son os que escribiron hai moitos anos, que eles son os devanceiros. Os vellos son os que escriben hoxe como se vivisen no antonte dos séculos”. Parece evidente de que lado estaría o de Rianxo, pero tamén que os poetas punkis eran guiadiños abondo para non cuspiren no panteón de galegos ilustres. Aquí ata os máis descastados se axeonllan con reverencia ante o Antes, por aquilo do no future. Así non hai quen se faga grande nin quen cambie o Día das Letras.