Quero aplicar a miña ciencia á lingua para pintar a face do noso maior ben colectivo: o galego







xoves, 23 de decembro de 2010

Confesións dunha neofalante loira

por Craig Patterson, quen tanxencialmente volve a tocar o debate do documento IGEA no Galicia Hoxe:


Olivia ten corenta e pico anos. É da Coruña. Seus pais non lle falaron en galego, pero asistiu ela a clases de galego dende sétimo de EXB. Chegou á universidade nun momento convulso, cando a aprobación da Lei de normalización, e parecíalle presenciar un debate entre a Fronte Popular de Xudea e a Fronte Popular Xudaica, analoxía que volve empregar ao falar da situación hoxe. Cando falaba en galego, sempre había alguén que fitaba de arriba abaixo os seus laciños e fasquía depija coruñesa. Por outra banda, sempre houbo xente magnífica que compartiu o seu coñecemento, e grazas a eles os neofalantes coma ela gañaron confianza. Cre que a lingua oficial debe ser o galego, e que se debe potenciar o seu uso en tódolos eidos sociais, e especialmente no ensino. Critica actitudes que poden resultar disuasorias, como a excesiva corrección por parte dos galegofalantes máis militantes no monolingüismo. Critica as políticas lingüísticas por seren tepedamente displicentes (as da dereita) ou por fomentaren a crispación, máis cás solucións (as do nacionalismo).
Hoxe fala galego moito máis amiúdo no lugar de traballo. Séntese cómoda nas dúas linguas da súa contorna, aínda que confesa que ás veces lle dan ganas de mandar todo a tomar vento. Refírese aos uns, que queren que a súa cidade se chame La Coruña, e aos outros que rexeitan o feito de que Galicia ten dúas linguas. O mellor que se pode facer, pensa ela, é asumir a normalidade da situación: canto máis fale coa xente en galego, moito máis se falará. Matiza: canta menor "militancia desaforada", mellor resposta. Nese sentido, pensa que o informe IGEA tranquiliza a xente coma ela, que a fin de contas é representativa dunha boa parte da sociedade galega, dos que fan tímidos esforzos por falar. Mentres os neofalantes se sintan ameazados, afirma, imos mal. Ela fala da necesidade de xente de consenso, sensata, que saiba achegar unha mensaxe de tranquilidade á poboación xeral, se queremos que o galego chegue a ser a lingua principal do país.
Eu non concordo con tódalas opinións de Olivia. Pero si creo que son representativas dun sector da poboación ao que o nacionalismo debería achegarse politicamente para dinamizar e protexer a saúde da lingua a moi longo prazo..

Ningún comentario:

Publicar un comentario