Pois si señores. É importante que se oia galego no Senado. E nas Cortes Xerais. Pois como lugares de concentración do poder ritual, é interesante, xusto e equilibrador que se escoiten neses dignos foros as linguas todas de España. ¿De acordo? Pois logo imos co desacordo, porque debemos responder á cuestión clave de quen o debe falar, cando, como e por que. Se vostede parte dunha posición maximalista dirá, case enfadado, que calquera senador debe ter dereito de falar sempre que queira na lingua que considere oportuna. Ben, pois eu non lle comparto esa idea, como non comparto a da oficialidade de todas as linguas de Europa nas institucións europeas. E a razón é semellante.
As linguas teñen un dobre valor, de identidade e como vehículo de comunicación. Un ten unha lingua de identidade, natural ou escollida, mamada ou adoptada, e despois, seguramente, outras que lle serven como vehículos de comunicación en distintos foros. Os que lean estas letras terán como linguas de identidades persoais ou galego ou castelán e como lingua de comunicación principal alternativa, a outra. E como o mundo xira, outras máis nas que le, navega, ou viaxa. Así pois, debemos esforzarnos en facer respectar os valores simbólicos das nosas "outras" linguas de España e influír para que nos actos protocolarios, nos que fale a comunidade galega por voz do seu mandatario máximo, este use a lingua galega. Como sinal de identidade colectiva. E algo parecido para o Parlamento europeo. Os tratados da Unión, determinados documentos, todos os recoñecementos simbólicos que queiran a todas as linguas, claro. Pero non, claro, un galimatías de 30 ou 40 linguas oficiais simétricas. Un pouco de sentido común.
No Senado, a lingua de traballo deberá ser, creo, miren que cousas, a koiné común, o castelán. Porque creo que o noso deber, o deber desde as "outras linguas" é traballar para cambiar todas as connotacións negativas da diversidade. Nin o galego é lingua de pailáns e nacionalistas galegos, nin debemos deixar que o castelán sexa lingua de pailáns nacionalistas españois. Nin ofensas á nosa, nin desprezar as vantaxes de contar co castelán no noso repertorio.
Eu non quero tradutores para os meus deputados e senadores en Madrid nin en Bruxelas. Pídolles, como votante, que saiban falar, ler e escribir, castelán, e, cando menos no caso europeo, tamén inglés e francés. Se na praza de Santa Ana piden as cervexas sen recorrer ao tradutor, non vexo por que dentro da cámara teñen que escenificar unha artificiosidade irreal. O importante é que os símbolos sexan respectados e valorados. Ou sexa o uso ritual do galego en Madrid, por exemplo, ou o que representa a Estatua da Liberdade ou o Panteón de galegos ilustres. Pero non debemos tratar de converter os leóns das Cortes en animais de circo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario