O valor da acción galega

por Craig Paterson, en Galicia Hoxe , quen escribe un artigo sobre o asunto de que a Xunta non lles paga aos lectores das escolas de idiomas.

Cando un país non é quen de pagarlles aos traballadores o seu soldo e só lles devolve escusas, podemos ter por certo que vai xerar unha publicidade negativa e danar o seu creto internacional.

Leo atónito que varios lectores estranxeiros que traballaban en Galiza marcharon polo atraso da Xunta en pagarlles. Os tres bolseiros que presentaron a súa renuncia na Escola Oficial de Idiomas de Vigo non puideron máis coa situación ao producírense demoras de máis dun mes en recibir o soldo merecido. Ao mesmo tempo, chégame a nova da renuncia -aínda non aceptada- dun funcionario moi aprezado que se encargaba dos lectorados de galego na Secretaría Xeral de Política Lingüística. Ao parecer, non puido aturar máis unha situación en que a Xunta lles pide aos lectorados que leven a cabo as súas actividades a prol da lingua e cultura galega mar por medio, e na que cada vez contan con menos recursos económicos. Ademais, os centros agora deben facer fronte ao atraso dun ano no pagamento da súa subvención. Os bolseiros das Escolas de Idiomas, que impresión do país van levar ás súas terras? E os lectores arredor do mundo, como poden realizar as súas tarefas pedagóxicas e difusivas nas universidades internacionais se se lles demoran os pagamentos?

Non é que sexa un fenómeno puramente galaico: o trapalleirismo funciona por todo o estado español. E todos sabemos que nunha crise global se van operar mudanzas drámaticas na creación de novos orzamentos. Con todo, sería de arelar que Galiza fose distinta, e que a boa práctica económica defendese a boa imaxe da marca nacional. Xusto cando semella que Galiza está a acadar máis sona internacional nos eidos da gastronomía, da música e da cultura, e a pesar das políticas castelanófilas do propio goberno, a imaxe que non se pode exportar é a dun pequeno país terceiromundista. Xa é hora de liderar dando exemplo, e de deixar de gastar cartos públicos en montar enquisas sospeitosas e demagóxicas, decretazos destrutivos e inoperativos, e autobuses que predican tolemias por cada recanto do país. E de que se resolva a cuestión das caixas en interese galego e non alleo, e de que se proxecte unha imaxe sa da administración galega e non do trapalleirismo sucursalista. Niso consiste o valor da acción galega.