por Antonio García Teijeiro, escritor que opina sobre a Literatura Infantil e Xuvenil na Nosa Terra:
De que a LIX é unha literatura invisible non existen dúbidas. Un bo número de amantes da palabra escrita levamos anos e anos predicando (como din os meus queridos Xabier, Paco ou David) para que a lectura sexa considerada como algo esencial na formación dos cativos. Bibliotecas, Casas de Cultura, colexios públicos e privados saben desas palabras sementadas con ilusión. Os medios de comunicación acostuman a dar as costas á literatura para os pequechos. Non a valoran. E velaquí que, hai uns meses, El País dedica ¡dúas páxinas! a falar de libros para nenos.¿A razón? Que dous escritores de verdade escribiron senllos contos para rapaces.¡Aleluia! E na conversa entre os dous autores atopamos opinións coma estas: “Existe un tipo de literatura infantil que fala aos nenos coma se fosen torpes ou parvos. E os nenos teñen unha lucidez e unha lóxica que xa quixésemos os maiores”. Ou “o importante é que a LIX axude a salvar a lectura para que non desapareza. Esa é unha posibilidade que non hai que descartar. Hai unha literatura utilitaria, para formarse, que non vai desaparecer, pero á literatura podería pasarlle”. E falan e falan. Vanme permitir que dubide de que a eles lles importe moito a LIX. Véñenme á cabeza, en Galicia, moitos profesionais do ensino,das librarías e das bibliotecas, anónimos pero implicados, especialistas e escritores que levan anos dicindo estas cousas –e máis– tan evidentes en circunstancias difíciles sen atoparen o eco preciso nos medios. Persoas que traballan acotío cos pequechos porque cren niso. Non se chaman, dende logo, Mario nin Arturo, pero apostan de verdade pola dignidade dunha literatura absolutamente imprescindible.
Ningún comentario:
Publicar un comentario