A decisión está tomada por moito que razóns tácticas recomenden agochala. O PP ten previsto atacar a Lei de Normalización do galego que aprobou por unanimidade o Parlamento en 1983. Aquela norma, sempre con timidez, foi a guía da política lingüística das institucións galegas ao longo da presente autonomía. Ata hai quince meses, cando o novo PP de Núñez Feijóo gañou as eleccións e retomou o poder na Xunta de Galicia. Dende entón, aquela Lei recoñecida pola propia dereita converteuse para os gobernantes populares nunha sospeitosa, nunha incomodidade e as máis das veces nun vello ornamento doutros tempos que xa non consideran actuais. Agora, este PP prefire apostar pola “liberdade lingüística”, termo cuxa tradución ben podería ser a de deixar morrer o galego por inanición e que se basea en crenzas manipuladas que equivalerían a defender a “liberdade urbanística” malia que poidera levarse por diante a Catedral de Santiago ou a “liberdade de ser ignorante” pola que calquera tería dereito a que na escola non lle aprenderan a contar máis alá do cinco, que é o número que se necesita para poñer a Belén Esteban na televisión, que iso si que é cool para as novas xeracións e non a choromicas de Rosalía.
Vai contra a Lei de Normalización o novo PP. Non o dixo ata o de agora Feijóo, que incluso sostén que o polémico decreto das linguas no ensino, que aprobou entre protestas da oposición, e da comunidade escolar se axusta a ela. Porén, esa afirmación xa foi posta en dúbida polo propio Consello Consultivo e moitos xuristas. A Lei de 1983 indica que a introdución do galego nas aulas ten que ser sempre progresiva de forma favorable para a lingua propia, algo que non ocorre co actual decreto, que abre a porta a reducila ao 33 por cento dende o mínimo do 50 por cento que dictaba a derrogada norma do bipartito, que tamén permitía superar esa porcentaxe de galego, algo que volverá atrás na actualidade xa que o PP non autoriza superar a metade das materias, algo que en número de horas favorece ao castelán. Polo tanto, non é certo que a actual Xunta respecte a Lei de Normalización por moito que o seu hábil discurso publicitario asegure o contrario. Como non será acorde á regra legal que aprobara o Goberno de Albor esa norma que a Xunta sacará da manga para legalizar a elección de lingua polos pais. Din unha cousa, pero fan outra. Soa a aperitivo. Unha vez que a Lei de Normalización xa non valga na práctica será o momento de fulminala da teoría institucional. Primeiro o acoso, logo o derrube.
Os tempos xa están marcados para boa parte da dirección do PPdeG. En vermello aparece a campaña electoral para as municipais, que será longa. Os eixes da promoción popular fixarán a súa mirada nos supostos “despilfarros dos bigobernos” pero outra, especialmente nas grandes cidades, acometerá contra a lingua galega. Candidatos urbanos como Carlos Negreira ou Corina Porro presumen sen reparo do seu achegamento a organizacións como Galicia Bilingüe, contrarias a todo aquilo que teña que ver cunha Lei de Normalización que, nun dos seus puntos, declara que os topónimos oficiais serán sempre na forma galega, o que fai precisa a súa derrogación para que, por exemplo, A Coruña engada o ‘L’ castelán a súa denominación oficial, asunto que será central na campaña herculina do PP, talvez ante o despiste monumental dos socialistas locais, moi amigos de xogar con esa posibilidade en contra da posición do seu partido a nivel galego.
A sentenza que o PP dictou sobre a Lei de Normalización xa ten tamén o seu reflexo no día a día. O decreto do ensino rebautizou os equipos escolares de normalización como equipos de dinamización. Seica non hai nada que normalizar arredor do galego, que como se sabe é o que usa todo o mundo para pedir traballo no centro comercial, dirixirse ao xuíz, o médico e o policía, ademais de utilizarse amplamente nos medios de comunicación. Ante tamaño panorama, os coordinadores provinciais deses equipos decidiron dimitir. Queda claro que traballar pola lingua con esta Xunta é complicado. Porque semella que máis que unha secretaría xeral de Política Lingüística o que hai é unha secretaría xeral de contención do galego. E o que virá.
Vai contra a Lei de Normalización o novo PP. Non o dixo ata o de agora Feijóo, que incluso sostén que o polémico decreto das linguas no ensino, que aprobou entre protestas da oposición, e da comunidade escolar se axusta a ela. Porén, esa afirmación xa foi posta en dúbida polo propio Consello Consultivo e moitos xuristas. A Lei de 1983 indica que a introdución do galego nas aulas ten que ser sempre progresiva de forma favorable para a lingua propia, algo que non ocorre co actual decreto, que abre a porta a reducila ao 33 por cento dende o mínimo do 50 por cento que dictaba a derrogada norma do bipartito, que tamén permitía superar esa porcentaxe de galego, algo que volverá atrás na actualidade xa que o PP non autoriza superar a metade das materias, algo que en número de horas favorece ao castelán. Polo tanto, non é certo que a actual Xunta respecte a Lei de Normalización por moito que o seu hábil discurso publicitario asegure o contrario. Como non será acorde á regra legal que aprobara o Goberno de Albor esa norma que a Xunta sacará da manga para legalizar a elección de lingua polos pais. Din unha cousa, pero fan outra. Soa a aperitivo. Unha vez que a Lei de Normalización xa non valga na práctica será o momento de fulminala da teoría institucional. Primeiro o acoso, logo o derrube.
Os tempos xa están marcados para boa parte da dirección do PPdeG. En vermello aparece a campaña electoral para as municipais, que será longa. Os eixes da promoción popular fixarán a súa mirada nos supostos “despilfarros dos bigobernos” pero outra, especialmente nas grandes cidades, acometerá contra a lingua galega. Candidatos urbanos como Carlos Negreira ou Corina Porro presumen sen reparo do seu achegamento a organizacións como Galicia Bilingüe, contrarias a todo aquilo que teña que ver cunha Lei de Normalización que, nun dos seus puntos, declara que os topónimos oficiais serán sempre na forma galega, o que fai precisa a súa derrogación para que, por exemplo, A Coruña engada o ‘L’ castelán a súa denominación oficial, asunto que será central na campaña herculina do PP, talvez ante o despiste monumental dos socialistas locais, moi amigos de xogar con esa posibilidade en contra da posición do seu partido a nivel galego.
A sentenza que o PP dictou sobre a Lei de Normalización xa ten tamén o seu reflexo no día a día. O decreto do ensino rebautizou os equipos escolares de normalización como equipos de dinamización. Seica non hai nada que normalizar arredor do galego, que como se sabe é o que usa todo o mundo para pedir traballo no centro comercial, dirixirse ao xuíz, o médico e o policía, ademais de utilizarse amplamente nos medios de comunicación. Ante tamaño panorama, os coordinadores provinciais deses equipos decidiron dimitir. Queda claro que traballar pola lingua con esta Xunta é complicado. Porque semella que máis que unha secretaría xeral de Política Lingüística o que hai é unha secretaría xeral de contención do galego. E o que virá.
Ningún comentario:
Publicar un comentario