Os poderes galegos, garantes do coñecemento da nosa lingua

Terei que poñer este artigo porque é veciño meu.

por Jesús Palmou, es-conselleiro,  no Xornal de Galicia:

Días pasados o presidente da Xunta de Galicia, Alberto Núñez Feijóo, visitaba a Real Academia Galega da Lingua. A xulgar polas informacións de prensa, non se tratou dunha simple visita protocolaria tras a toma de posesión do seu novo presidente Xosé Luís Méndez Ferrín. Pola contra, Alberto Núñez Feijóo, propiciou a firma dun convenio, entre ámbalas dúas institucións, polo que a Xunta de Galicia asume o custe dunha, xa inaprazable, reparación do edificio que acolle a institución e o importante patrimonio cultural da que é depositaria.

Con ser fundamental este convenio, coido que para os que concibimos a nosa lingua como vehículo de expresión, máis tamén como fundamental elemento de identificación e definición da nosa cultura e da nosa personalidade como pobo, esta visita ten aínda un sentido máis profundo.

Agradecía Núñez Feijóo, no transcurso do acto, o traballo que a Real Academia fixo, está a facer e deberá seguir facendo no patrocinio, protección e promoción da cultura e da lingua galega, o que supón o recoñecemento expreso do máximo representante do poder galego, de que a nosa lingua propia está precisada de patrocinio, protección e promoción.

Non é para menos. É certo que dende a entrada en vigor do noso Estatuto de Autonomía, fai xa case trinta anos, e a pesares da aprobación e aplicación da Lei de Normalización Lingüística do ano 1983, e máis recentemente o Plan de Normalización, o uso do galego non deixou de retroceder con respecto a outra lingua oficial, o castelán, de xeito que de non se inverter a tendencia, a nosa lingua, á volta dunhas décadas, deixará de ser ese fundamental elemento de identidade e de expresión viva, para se converter nunha lingua morta.

Ninguén dubida que a Real Academia Galega ten que facer un especial esforzo para que esto non aconteza, e que a fundamental responsabilidade do vigor, da vitalidade e actualidade da nosa fala, témola todos os galegos e galegas que amamos a nosa terra e a nosa cultura. Como dicía Manuel María “Galicia somos nós, /a terra e máis a fala / se buscas a Galicia, / en ti tes que atopala”.

Pero Galicia ten hoxe, afortunadamente, institucións de autogoberno emanadas do pobo galego e recollidas no Estatuto de Autonomía, institucións que teñen o deber inalienable, porque así llo impón a nosa norma básica, de garantir o emprego do galego en todos os planos da vida pública, cultural e informativa, dispoñendo o necesario para o seu coñecemento.

A día de hoxe, resulta evidente o fracaso dos poderes públicos galegos no cumprimento da súa obriga na promoción do uso da nosa lingua, e por o tanto, a necesidade de, sen imposicións, impulsar o seu coñecemento, como base fundamental para a eficacia das políticas de normalización do seu uso en todos os ámbitos.
Cónstame que o presidente Feijóo, máximo representante do poder galego, é consciente de elo, de aí a transcendencia do seu xesto e das súas verbas na Real Academia Galega.