Quero aplicar a miña ciencia á lingua para pintar a face do noso maior ben colectivo: o galego







sábado, 1 de maio de 2010

Manifesto Correlingua

Faltan poucos días para que comence o Correlingua deste ano. Xa sabedes que esta vez non vai ter aportación ningunha da Xunta. Boa forma de facer políticas normalizadoras!
O noso centro este ano non participa, e vendo a pinta que colle todo isto, xa nos está dando pena o non facelo.

Hai dúas semanas que presntaron o manifesto que foi realizado por alumnos de 2º da ESO, concretamenta polo grupo de 2ºB do IES Porta da Auga (Ribadeo). Parabéns mozos!

“Galiza, a forza do noso amor non pode ser inútil”

A nosa proposta é clara, díxonola Manuel Antonio:
“A nosa fala é nosa, pospola a calquera outra é unha forma de suicidio”
Libraremos a batalla se libres quixermos ser
facéndolle honor ao seu lema, evitando o xenocidio.

Feixoo co seu “Decretazo”
pretende facernos memos
vendéndonos trilingüismo
para evitar o galego

O xogo non será fácil, os adversarios son traidores,
pero temos xuventude,
somos moitos, somos fortes;
xogamos no noso campo e temos por adestradores
a Pondal, a Rosalía, a Daniel e Airas Nunes.

Rompamos as barrreiras,
xa estamos fartos:
Falar queremos galego
como os nosos antepasados.

Zoa no ar un tempo de represión.
Mais Galiza, non teñas medo, que te imos defender
“Nunca máis” permitiremos que eses verdugos crueis
amordacen a túa lingua, nos repriman por ser fieis.
Formamos un bo equipo disposto a te protexer.

A vitoria está cantada, o xogo témolo nós.
Xa toca a “Alba de Gloria” do noso querido Daniel
oxalá que co seu “Ollo de vidro” el nos estea a ver
e poidamos redimilo do seu destino tan cruel.

Dabondo nos maltrataron
nos anos da Ditadura
á que pretenden regresarnos
vendéndonos inter-cultura.

O inglés, ninguén dubida,
lingua moi útil é,
que sen minguar a nosa propia,
ninguén rexeita aprender.

Nunca aprenderás a hablar”.
“Hable bien, sea patriota”
“Eso no es un can, que es un perro,
la laverca es una alondra”.
Con esas armas proclamaron a vitoria.
Minguando a nosa estima,
ensumindo a nosa gloria.

O nó que sen atar nos una
é o nó que nós queremos,
o que nos trouxo hoxe aquí:
A defensa do galego.

Somos unha xeración
de galegos preparados,
a gramática coñecemos,
da nosa historia sabemos.
Por usar a nosa lingua
quen se atreve a insultarnos?
Se nos deixamos gañar,
non seríamos desleixados?.

O correlingua camiña contigo,
Uxío, do Courel a Compostela
polas terras liberadas,
esas que vós liberastes
coa arma das vosas palabras.

A nosa gran Rosalía xogou no Olimpo moi soa
e por iso foi alcumada como “a pobriña da tola”.
Semente foi dunha estirpe de poetas emprendedoras
que coa súa lingua tecen a arma máis poderosa.

Mal de linguas din algúns, os que non queren entender
que a multitude de linguas é en si un grande ben
do que goza a humanidade para chegar a comprender
a complexidade do mundo no que lle tocou nacer.

O dito ben dito queda. Xa é a hora da despedida.
Agardamos terche aclarado algunha das túas dúbidas
para que a partir de hoxe na casa, cos amigos e amigas
fales galego por sempre, que o galego tamén liga.

Rematamos esta historia
Berrando ben alto e forte
Para que todos nos oian:
“Galiza, a forza do noso amor non pode ser inútil”

Queremos galego na escola!

2 comentarios: