Quero aplicar a miña ciencia á lingua para pintar a face do noso maior ben colectivo: o galego







luns, 31 de maio de 2010

O único assisado em tais circunstâncias é a discriminaçom positiva.

Entrevista a Carlos Velasco Souto, historiador, no Galicia Hoxe
Carlos Fco. Velasco Souto (Tomeza, Pontevedra, 1958) é doutor em Geografia e História pola Universidade de Santiago de Compostela e professor titular de História Contemporânea na Universidade da Corunha. Investigador especializado em temas de história social da Galiza é autor de vários livros e numerosos artigos em revistas especializadas. As suas obras de mais relevo som: A sociedade galega da Restauración na obra literária de Pardo Bazán (1875-1900), Pontevedra, Gáficas Portela, S. L., 1987; Agitacións campesinas na Galiza do século XIX, Santiago, Eds. Laiovento, 1995; Labregos Insubmissos, Santiago, Eds. Laiovento 2000; Galiza na II República, Vigo, Eds. A Nosa Terra, 2000; O Agrarismo Galego, Santiago, Eds. Laiovento, 2002; 1936 Represión e Alzamento militar en Galiza, Vigo, Eds. A Nosa Terra, 2006. Em colaboraçom com outros autores tem publicado La Compañía de Tranvías de A Coruña (1876-2005). Redes de transporte local, Madrid, 2006.
No âmbito da reconstruçom da nossa memória histórica democrática publicou recentemente A represión franquista en Oleiros (1936-1950), Oleiros, Ed. Trifolium, 2008; e assimesmo colaborou no volume colectivo A fuxida do Portiño. Historia, memoria e vítimas, Vigo, Eds. A Nosa Terra, 2009.

Carlos, ti cres que o franquismo está totalmente desaparecido ou pola contra aínda subxace o veleno fascista nos "herdeiros que agora, sen enrubecer, se autocualifican de demócratas… Cal a respecto desta miña pregunta é a túa resposta ou reflexión?
O franquismo é vivo e bem vivo. É claro que subjaz esse veleno de que falas na ultra-direita espanhola neofascista virada democrata de toda a vida. Tenho para mim que o PP nom é mais que fascismo reciclado. Nom há mais que ver como fachendeiam com o seu aquel de presunta "superioridade", negando-se a qualquer revisom do passado antidemocrático de que procedem. Mas tampouco tenhem problema em quitar a máscara quando cómpre, por exemplo apoiando e promovendo canalhadas de puro corte criminoso com a guerra de Iraq, colaborando no assassinato de milhons de pessoas indefesas.

O franquismo perseguíu asañadamente o galeguismo, o idioma nacional galego, e os seus herdeiros vernizados de "modernidade" aínda o seguen perseguindo, non hai máis que ver o "Decretazo" deste goberno do PP, naturalmente español, que é unha vergoña, un ataque frontal ao galego propio do auto-odio, e dos lingüicidas. Concordas con esta miña breve reflexión?
Cuido que o PP (organizaçom à que adoito referir-me como os fascistas) está a exteriorizar neste ponto os complexos e auto-ódio próprios de um sector muito amplo da sociedade galega. Só que agravados agora pola imposiçom de um ultra-nacionalismo espanhol cavernário e excluinte com forte peso na sua direcçom de Madrid, que é a que ordena agir desse jeito a Feijóo e os seus. Estes, como bons cipaios, obedecem, mas provavelmente nom se teriam metido de seu em semelhante lieira.

Co "Decretazo", por máis que diga Anxo Lorenzo, ese "raro independente" secretario xeral de Política Lingüística, perpetúase a diglosia. Eu entendo que dada a situación actual do galego, e aínda así non deixará de ser difícil, o normal sería a discriminación positiva a favor do galego, claro, con esta paridade o Decreto do PP. Paréceme un disparate sen pés nin cabeza, un rexoubeo, algo propio da estolidez ou ignorancia. Cal é a túa opinión, Carlos?
Coincido inteiramente contigo. O único assisado em tais circunstâncias é a discriminaçom positiva.

O trilingüismo, nunha situación como a nosa, cheira a disparate, non che parece?
A disparate total. Nom conheço precedente nengum por aí fora. A mais, a quem se lhe ocorre dar à língua própria o mesmo tratamento que a umha estrangeira? Que se deixem de moê-la; o único que interessa a esses senhores é salvaguardar o predomínio do castelhano (única língua, aliás, que muitos dos seus mentores sabem falar, caterva de ignorantes!)
Cambiemos o terzo. Falemos da nosa historia máis recente. Teño diante de min A represión franquista en Oleiros (1936-1950). O teu libro libéranos e aclara moitos baleiros, moitas arañeiras, en calquera caso aínda quedan episodios que peneirar, non si?
Muitos, sim. Ainda bem que já imos tendo um conhecimento cabal de todo esse período… Mas ficam por reconstruir muitas histórias e muitos dramas particulares e colectivos; e nom digamos responsabilidades culposas.
A entrevista continúa no Galicia Hoxe tratando este último tema.

Ningún comentario:

Publicar un comentario